Originally written in English. Translated by 小さな世界.

Ik ben iemand die in het echte leven niet veel vrienden heeft. Als je aan mij vraagt, hoeveel goede vrienden ik heb? Ik zou waarschijnlijk maar 1 of 2 mensen antwoorden, en zelfs dan heb ik het gevoel dat we niet erg close zijn, hahaha sorry. Omdat ik eigenlijk liever alleen ben, en het voor mij niet gemakkelijk is om dicht bij iemand te komen. Hoewel mensen om mij heen soms zullen zeggen dat ik een eenzaam meisje ben, maar dat kan mij niets schelen. Bovendien waren sommige jaren mij zwaarste jaren. Ik vind het altijd moeilijk om mezelf uit te drukken. De wereld is vol met oordelende mensen. Daarom besloot ik me “terug te trekken” uit deze wrede wereld.

Eén van mijn hobby’s is schrijven. Ja, ik schrijf wat ik wil, wat ik leuk vind. Totdat ik eindelijk deze “Slowly” app vond. Ik hoorde het van een aantal mensen op sociale media. Toen ik het opzocht, bleek dat deze applicatie zeer geschikt is voor mij die als hobby heeft: schrijven. Het formaat is hetzelfde als wanneer we een brief schrijven. We zijn vrij om te schrijven wat we willen, wat we willen vertellen. We kunnen vrijelijk brieven sturen naar iedereen over de hele wereld. Uniek is dat we onze echte foto niet als profiel hoeven te plaatsen, zoals bij andere apps.

Ik heb oorspronkelijk ‘Slowly’ geïnstalleerd alleen maar om vrienden te vinden om mee te praten. En zelfs dan waren het altijd vriendschappen van korte duur, want ze vertrokken ergens. “Zij”? Ja, want zij waren altijd degenen die de brief beëindigden zonder enig nieuws. Ik ben geen “convokiller” persoonstype. Ik verveelde mij en bijna verwijderde ik deze app. Maar dat deed ik niet, ik nam gewoon een paar weken vrij en kwam toen terug. Ik probeerde opnieuw te schrijven, deze keer filterde ik de zoektocht naar vrienden, beginnend bij buurlanden en verre landen. Ik weet niet waarom ik voor Rusland heb gekozen, ook al weet ik dat Russisch erg moeilijk is, ik kan niet eens Cyrillisch lezen, hahaha. Ik was nog steeds wanhopig en schreef brieven aan enkele Russen in het Engels.

Net als in het begin. Sommigen van hen duurden slechts van korte duur, maar er was één persoon die trouw op mijn brief reageerde. Hier zal ik zijn echte naam niet noemen, maar in plaats daarvan “Bestie”. Het is een favoriete bijnaam, vooral van mij voor hem. Hij was erg aardig, in het begin stelde hij zichzelf heel gedetailleerd voor, vertelde me veel dingen en bood zelfs aan om me te vragen wat ik over hem wilde weten. Elke keer dat ik Bestie schreef, kon ik het niet helpen, maar het toverde een glimlach op mijn gezicht. We stuurden intensief brieven, want de brieven werden binnen 29 uur verzonden, dus we moesten geduldig wachten. Ik vind het erg leuk om op een brief van Bestie te wachten, omdat het voor mij altijd interessant en niet saai is.

Bestie is geen ‘convokiller’-type, sterker nog, hij vraagt me altijd om hem meer verhalen te vertellen. Ik zeg altijd tegen hem: “Hoe komt het dat als ik naar jouw verhaal luister, ik het gevoel heb dat ik in de spiegel kijk? Het is echt heel erg leuk om mezelf in jou te zien”. We wisselen vaak verhalen uit, over onze angsten en zorgen over het leven. Ik heb nooit geaarzeld om hem iets te vertellen. Ik heb eindelijk de moed gekregen om naar zijn andere sociale media-contacten te vragen, zodat we sneller en intenser kunnen chatten, hahaha. Om een lang verhaal kort te maken, we zijn overgestapt op chatten op een andere chat-app. Eerlijk gezegd wil ik heel graag 24/7 met Bestie chatten, hahaha. Ik wil altijd weten hoe het met hem gaat, elke dag, elk uur, elke minuut en elke seconde. Maar ik ben bang dat hij zich gaat vervelen en geïrriteerd raakt, dus we praten gewoon als dat nodig is.

Ik weet dat niet alle mensen die samengebracht worden, bedoeld zijn om samen te zijn. Mensen kunnen bij elkaar worden gebracht om elkaar te versterken, aan te vullen en verhalen uit te wisselen. Oh ja, Bestie vertelde me vaak over zijn land, Rusland. Zo begon ik de Russische taal te leren kennen en probeerde ik het te leren, ook al was het erg ingewikkeld voor mij. Voordat ik Bestie kende, was ik altijd bang als ik Cyrillic zag.Maar nadat ik hem kende, werd ik blijer, opgewondener en geïnteresseerder om te leren. Ik leerde van internet, kocht boeken en vond zelfs een bijlesdocent, hahaha.

Bedankt. Bedankt, Bestie. Je bent een ‘boek’ voor mij geweest. Een ‘boek’ waar ik altijd in kan schrijven, waar ik alles in mijn hoofd en hart vrijuit kan uitstorten. Misschien voel je je soms moe en verveeld, omdat je moet luisteren en al mijn verhalen moet accepteren. Misschien is het woord ‘dankjewel’ niet genoeg om alles uit te drukken. Maar ik weet zeker dat je het op een dag zult weten, zonder dat ik je hoef te vertellen hoe ik me voel. Misschien niet nu, maar ooit.

Jarenlang heb ik het gevoel gehad dat dit leven altijd als een nacht is, omdat het altijd donker is. Maar jij bent als een ster die een sprankje licht geeft. Maar jij bent als een ster die een sprankje licht geeft. Ik zal je niet gelijkstellen met een maan, omdat de maan geen eigen licht heeft. Maar ster? Ze hebben hun eigen licht. En het leuke feit is dat sterren niet kunnen schijnen zonder duisternis. Laat dus nooit iemand uw schittering uitschakelen. Omdat jouw licht nodig is.

Hou van je zoals altijd.