Oorspronkelijk geschreven in het Engels, vertaald door OpenAI.
🌕 Negen Nachten met Durga: Mijn Navaratri-reis met mijn nieuwe vrienden uit India
Toen ik voor het eerst over Navaratri hoorde, roerde er zich iets diep vanbinnen. Een stille maar constante roep, alsof de godin Durga zelf mij uitnodigde om verborgen krachten te ontdekken, slapende deugden te wekken — en bovenal de kracht van liefde van binnenuit terug te winnen.
Navaratri is een heilig hindoeïstisch festival dat de vele manifestaties van Moeder Durga over negen nachten viert. Elke nacht eert een ander aspect van de Godin — soms sereen, soms fel, soms een vernietiger van illusies, maar altijd stralend van wijsheid.
Ik verlangde naar innerlijke transformatie, en ik wist dat ik iets kostbaars zou vinden op dit pad.
✨
Ik begon met weinig kennis. Mijn hart was oprecht, maar ik vroeg me af: hoe kan ik dit festival echt eren in Brazilië, met zulke rijke rituelen en spirituele diepgang die verbonden is met de Indiase traditie?
Toen bood het leven mij een prachtige gave.
Via de Slowly-app ontmoette ik ongelooflijke mensen uit India die ware gidsen op mijn reis werden. Twee van hen sprongen eruit als goddelijke metgezellen: Naomi en Khushi.
Met warmte en wijsheid verwelkomden ze mij als een spirituele broer. Ze deelden gedetailleerde instructies voor elke nacht van Navaratri: traditionele mantra’s, de diepere betekenis achter elke godin, devotionele kleuren, symbolische gebaren en vereenvoudigde rituelen die met respect en authenticiteit konden worden aangepast.
Ze deelden niet alleen informatie — ze deelden ervaring.
Ze hielpen me de levende ziel van Navaratri te voelen zoals die in India klopt: niet slechts een religieus evenement, maar een spirituele onderdompeling, een heilige dans tussen licht en schaduw.
Het was dankzij deze directe communicatie met echte beoefenaars in India dat ik een echt altaar kon bouwen — niet alleen in mijn huis, maar ook in mijn hart.
Zonder hen zou ik gewoon over Durga hebben gelezen. Met hen leefde ik Durga.
🌸
Elke nacht stak ik een kaars aan en mediteerde ik op de bijbehorende vorm van de Godin.
Op de eerste nacht, ter ere van Shailaputri, stelde ik mijn intentie voor zuiverheid vast. Op de tweede nacht, met Brahmacharini, omarmde ik discipline geworteld in liefde. Op de derde nacht, met Chandraghanta, leerde ik hoe kracht en zachtheid in balans te brengen.
Elke nacht opende een nieuw venster binnenin mij.
Met Skandamata voelde ik me weer als een kind, rustend in de armen van de Goddelijke Moeder.
Met Kalaratri confronteerde ik mijn diepste angsten — geen weglopen meer, geen ontwijken meer. Zij liet mij de patronen zien die ik moest loslaten, en ik voelde haar zwaard krachtig maar medelevend door mijn illusies snijden.
Het was krachtig. Het was echt. En het was alleen mogelijk omdat twee Indiase vrouwen mij eraan herinnerden dat spiritualiteit geen grenzen kent — alleen waarheid.
🔥
Op de laatste dag, ter ere van Siddhidatri, schreef ik oprechte dankbrieven aan Naomi en Khushi.
Ik vertelde hen dat ik dankzij hun vrijgevigheid Navaratri met diepgang en oprechtheid kon ervaren, zelfs van duizenden kilometers afstand.
Ze glimlachten en zeiden iets dat ik nooit zal vergeten: ware devotie vereist geen tempel — alleen aanwezigheid, intentie en liefde.
Durga ziet degenen die haar met een puur hart aanroepen.
🕊️
Sindsdien ben ik mijn pad met hernieuwd geloof blijven volgen. Ik mediteer dagelijks en ben diep toegewijd aan mijn innerlijke transformatie, waarbij ik voortdurend werk aan mijn eigenliefde om de beste versie van mezelf te worden.
Wat ik heb geleerd door Navaratri — en van mijn dierbare Indiase vrienden — is dat afstand nooit een belemmering vormt voor spiritueel ontwaken.
De directe verbinding met degenen die deze traditie leven, is wat mijn eigen reis diepgang en authenticiteit gaf.
En de Durga die ooit vanaf mijn altaar naar mij keek… glimlacht nu ook van binnenuit.
🌺
Met liefde en diepe dankbaarheid,
Daya’Dhiisha
