Oorspronkelijk geschreven in het Engels, vertaald door OpenAI.
Ik wilde mijn ervaring op Slowly delen—een onverwachte maar betekenisvolle reis die de wereld een stukje kleiner heeft gemaakt. Dit platform heeft me iets gegeven waarvan ik niet wist dat ik het nodig had: oprechte connecties, één brief per keer.
Mijn reis begon een tijdje geleden toen ik bij toeval Slowly tegenkwam. Ik was op zoek naar een plek om mensen te ontmoeten die een goed gesprek waarderen, waar elk woord de tijd krijgt en niet wordt teruggebracht tot een tekst van 5 seconden. In het begin wist ik niet helemaal wat ik moest verwachten. Wie schrijft er tenslotte nog brieven in dit digitale tijdperk? Maar ik besloot het een kans te geven, hopend een paar gelijkgestemde zielen te vinden. En wauw, Slowly stelde niet teleur. 📬
Een van mijn eerste brieven was aan iemand in een compleet andere tijdzone, duizenden kilometers verderop. We begonnen verhalen uit te wisselen—kleine verhalen in het begin: favoriete boeken, gedachten over muziek, en die willekeurige, eigenzinnige momenten die ons menselijk laten voelen. Met de tijd werden de brieven langer, bedachtzamer, terwijl we gedeelde passies ontdekten zoals poëzie, reizen en het vinden van betekenis in de kleine nuances van het leven. Ik betrapte mezelf er zelfs op dat ik de uitdagingen van het ouderschap besprak met een vreemde aan de andere kant van de wereld, wat, als vader van een 18-jarige, verrassend troostend bleek te zijn. ✨
Een memorabele briefwisseling was met iemand die een voorliefde had voor klassieke literatuur. Onze gesprekken waren een eindeloze dans van woorden, waarin we alles bespraken—van de diepste citaten tot de grappigste misverstanden. Sindsdien hebben we talloze brieven uitgewisseld, en hoewel ik haar stem nooit heb gehoord, is er een gevoel van vertrouwdheid dat aanvoelt als de aanwezigheid van een oude vriend. Ze heeft me zelfs geïntroduceerd tot een paar klassieke muziekstukken die nu mijn studiegenoten zijn geworden. 🎶
En dan was er mijn Keniaanse penvriend die me meenam in haar wereld van levendige culturen, wilde dieren en eindeloos optimisme. Ze leerde me een beetje Swahili, hoewel ik nog mijlenver verwijderd ben van het beheersen ervan. We lachten om onze verschillende werelden en vonden een gemeenschappelijke basis in onze gedeelde liefde voor verhalen vertellen, familie en, verrassend genoeg, popcorn (er is een kunst om het met rietjes te eten, geloof me). 🦒🍿
Ik kwam bij Slowly met de gedachte dat ik misschien een paar interessante gesprekken zou vinden. Wat ik ontdekte, waren vriendschappen die zich uitstrekten over continenten, veranderden in digitale correspondentie en me hielpen me een beetje meer geaard te voelen in deze snelle wereld. Elke briefwisseling bracht me dichter bij het begrijpen van niet alleen anderen, maar ook mezelf. 💌
Dus, bedankt, Slowly, voor deze reis. Voor het helpen verbinden met mensen die graag delen, luisteren en ontdekken. Ik schrijf nog steeds, leer nog steeds, en blijf stukjes van mezelf vinden in elk verhaal dat ik deel met vreemden die nu vrienden zijn.
Op nog veel meer brieven, op de kunst van geduld en op de magie van woorden die ons allemaal een beetje dichter bij elkaar brengen.
Cool Cool,
Edgar 🤓
P.S. Wist je dat de allereerste zelfklevende postzegel, de “Penny Black,” werd uitgegeven in 1840? Het veranderde voor altijd de manier waarop we communiceren—een beetje zoals Slowly dat nu doet, maar met minder paarden erbij. 🐴📬
#stampcollector
