Oorspronkelijk geschreven in het Engels, vertaald door OpenAI.
Wij (Xander en ik) begonnen ongeveer 5, misschien inmiddels 6 jaar geleden met praten, en pas 2 weken geleden vloog ik naar hem toe om hem eindelijk echt in het echt te ontmoeten. Ik verbleef 2 weken in de VS voor Kerstmis en oud en nieuw, waar ik al zijn vrienden, familie en zijn honden ontmoette. Het was ook de eerste keer dat ik alleen naar het buitenland vloog en Europa verliet. Hij liet me zijn stad in Oklahoma zien en ik kreeg de volledige ervaring van de Amerikaanse cultuur. We gingen zelfs met zijn familie naar Universal in Florida. Het was de eerste keer dat ik in een echte achtbaan zat!
Drie jaar geleden ontmoetten we elkaar echter voor de EERSTE keer, maar dat was maar voor 2-3 uur omdat hij met zijn familie op reis was in Europa en door Nederland reisde. Onze ouders waren natuurlijk sceptisch over de risico’s en het gevaar van vreemde mensen ontmoeten, dus ze waren erg terughoudend en zenuwachtig. Maar op de een of andere manier wisten we ze te overtuigen en ontmoetten we elkaar uiteindelijk in hun hotel in Amsterdam.
De afgelopen 2 weken hebben we elke dag samen doorgebracht en het was een van de beste tijden ooit. Elke keer dat we elkaar ontmoeten, voelt het onwerkelijk en soms denk ik dat we nog steeds niet helemaal geloven dat de ander echt aan de andere kant van de oceaan bestaat. Hoe dan ook, al die tijd hebben we contact gehouden en ik voel me ontzettend gelukkig dat ik een van mijn beste vrienden heb ontmoet via een penvrienden-app, zomaar.
Het is echt bizar hoe één brief tot zo veel kan leiden!
We zijn allebei pas 18, maar we hopen dat hij deze zomer naar Nederland kan komen als tegenbezoek. (Het is zeker nog een werk in uitvoering! ) Je kunt de tweedelige vlog van onze ontmoeting vinden op het YouTube-kanaal van mijn penvriend! 🩷
