Oorspronkelijk geschreven in het Engels, vertaald door OpenAI.
Ik heb veel Slowly-verhalen gelezen over persoonlijke ontmoetingen met penvrienden. Het klonk als iets heel moois en ik hoopte stiekem dat ik het ooit zou meemaken. Ik hou van het schrijven van brieven, de hele opwinding van het wachten is wat het zo bijzonder maakt. Dus toen ik Slowly vond en besefte dat dit het platform was dat ik nodig had, was ik verkocht. Ik stuurde dagelijks brieven. Soms kreeg ik meteen antwoorden, andere keren duurde het wat langer. Maar dat maakte me niet uit. Soms, als het meer dan een maand duurt, worden de kansen op een antwoord aanzienlijk kleiner.
Toen veranderde dat verhaal op 14 december 2022. Ik had een maand en een aantal dagen eerder een brief gestuurd zonder dat deze werd gelezen, laat staan beantwoord. Eerlijk gezegd was ik vergeten dat ik die brief had gestuurd. Maar uiteindelijk kwam er tegen het einde van de dag een antwoord binnen. Ik sliep toen al. Maar ik werd wakker met (1 brief ontvangen). Ik las het en stuurde ongeveer vier uur later een antwoord. Dat was het begin van een prachtige reis.
Het begon met een eenvoudige brief. We schreven over onze favoriete boeken, culturele verschillen en de dromen die we meedroegen. We deelden verhalen, streken, ervaringen en liedjes. Sommige van die liedjes zijn verbonden aan speciale momenten die we samen deelden, zozeer zelfs dat elke keer dat ze beginnen te spelen, die herinnering opnieuw in onze gedachten afspeelt. Elk antwoord bracht ons dichter bij elkaar en na verloop van tijd werden die woorden op een scherm iets waar ik echt naar uitkeek. Voor ik het wist, waren we meer geworden dan alleen penvrienden – we waren echte vrienden geworden.
Naarmate de weken maanden werden, besloten we onze gesprekken te verplaatsen naar een meer directe platform. Het voelde als de natuurlijke volgende stap in onze groeiende vriendschap. Door talloze chats deelden we lachen, diepe gesprekken en zelfs momenten van stilte die net zo betekenisvol aanvoelden.
Drie dagen na de tweede verjaardag van onze eerste brief gebeurde er iets ongelooflijks: we ontmoetten elkaar in persoon. Het was surrealistisch, alsof de pagina’s van een boek tot leven kwamen. Alle gesprekken, het lachen en de band die we in twee jaar hadden opgebouwd, kwamen samen in dat moment. Het was een herinnering aan hoe ver we waren gekomen – van vreemden die brieven uitwisselden tot vrienden die elkaar face-to-face ontmoetten. Ik was bang dat ik ongemakkelijk zou zijn en dat het tijd zou kosten om aan elkaar te wennen in het echt. Maar het was precies het tegenovergestelde. Het voelde als twee oude vrienden die elkaar al twee jaar niet hadden gezien.
Slowly gaf me meer dan alleen een penvriend – het gaf me een vriend voor het leven. Ons verhaal is het bewijs dat betekenisvolle connecties kunnen beginnen met een enkele brief. Voor iedereen die aarzelt om die eerste stap te zetten, hoop ik dat dit je herinnert aan de schoonheid die kan ontstaan door simpelweg “Hallo” te schrijven. Je zielsverwant wacht op je.
En aan jou, mijn lieve Litt.Firefly, het is echt een bijzondere reis geweest, het voelt alsof ik je mijn hele leven al ken. Die eerste ontmoeting zal voortdurend in mijn hoofd blijven afspelen. Ik kan niet wachten om te zien wat de toekomst voor ons beiden in petto heeft. Het wordt zeker een achtbaan, maar ik kijk net zo uit naar de dieptepunten als naar de hoogtepunten. Dank je voor het kleine licht dat je in mijn leven bracht. Ik ben absoluut dol op je.
Dank je Slowly!
