Originally written in English. Translated by 小さな世界.
Ik ben een liefhebber van “Slowly Stories”. Ik vind het leuk om ieders ervaringen met deze geweldige app te lezen. En dus hebben sommige verhalen iets gemeen, zoals het uitwisselen van brieven met een persoon die plotseling verdwijnt.
Ik ben een van die mensen.
Niet iedereen die dat doet, deelt een verhaal dat lijkt op het mijne, maar ik wil mijn verhaal vertellen.
Ik vond Slowly in mei 2021, een paar maanden nadat ik naar een andere stad was verhuisd.
Ik weet nog steeds de reden niet, maar sociale media begonnen me te walgen en daarom overweldigde het hebben van directe gesprekken met mijn vrienden me te veel.
Ik stopte met schrijven naar hen, en zoals ik had verwacht, namen ze geen contact met mij op. Ik voelde me verdrietig, vrij en alleen.
Ik wendde me tot Slowly, op zoek naar een nieuwe ervaring en een goede vriend. Toen vond ik mijn Angel, een lief meisje uit Turkije.
Omdat ik geen vrienden had en niet in mijn nieuwe omgeving kon komen vanwege quarantaine en virtuele lessen, was ze mijn enige gezelschap en onvoorwaardelijke vriendin op mijn moment van depressie.
We hebben elkaar veel dingen kunnen vertellen, zij vertelde mij over haar reiservaringen en haar familie, alles was erg grappig! Ze stuurde me foto’s van haar reizen, en ik stuurde haar mijn tekeningen, waar ze grapjes over maakte, maar ze uiteindelijk als iets kostbaars gebruikte.
Mensen zijn uniek, en hoe vreemd het ook mag lijken, ze komen wanneer ze moeten komen. Ik ben dankbaar dat zij de persoon was die mijn brief ontving via de automatische matching.
Helaas reageerde ik niet meer op haar brieven, zonder eerst afscheid te nemen met de belofte terug te gaan en haar een verbeterde versie van mij te laten zien, en misschien door te gaan met het sturen van brieven of een mooie herinnering over te houden aan penvrienden die elkaar over de hele wereld steunden. duizenden kilometers afstand.
In mijn geval waren het onzekerheden, depressie, familieproblemen en een beetje tijdgebrek die ervoor zorgden dat ik iemand werd die stopte met het beantwoorden van brieven. Nu ben ik beter en dat allemaal dankzij die mensen die mij een leuke vriendschap hebben gegeven, een kort moment van hun leven om mijn problemen te lezen.
Als je zo’n vriend hebt, stop dan niet met het sturen van brieven. Het kan zijn dat ze een slechte tijd doormaken en het gevoel hebben dat ze van niemand steun krijgen. Ze kunnen de dag van een verloren persoon maken. (Zo noem ik mezelf graag, aangezien ik mezelf zo iemand beschouw).
Ik ben een verloren persoon en ik hoop de dag van iemand anders zoals ik te maken.
‘Slowly’ heeft een grote impact op mijn leven gehad. Ik ontmoette mijn engel en een paar andere mensen. Ze zullen allemaal een mooie herinnering blijven, nog een bewijs dat brieven, brieven, iemands leven kunnen redden.
De laatste tijd heb ik erover gedacht om willekeurige brieven te sturen, een brief met bemoedigende woorden, een lied om aan te bevelen en aan het einde een klein afscheid; ‘Geef hier geen antwoord op, ik ben maar een reiziger die hoopt je dag op te fleuren, een beetje licht in het voorbijgaan.’
Wie weet stuur ik je wel een brief, de brief van een verdwaald persoon die een moment in je leven wil opfleuren. En dat allemaal via een brief. Je kunt je eigen engel vinden! Mensen komen op het juiste moment! Het is geweldig!
