Originally written in English. Translated by Sara.
Odkrycie Slowly wzbudziło we mnie nostalgię.
Nie używam wielu social mediów, po prostu ich nie lubię.
Nie mam żadnego Twittera, Instagrama, Facebooka, czy Whatnota. Dostęp do wszystkiego na wyciągnięcie ręki sprawiło, że staliśmy się zbyt powierzchowni, albo coś takiego. Używam internetu często, ale nie w celach towarzyskich. Myślę, że Slowly pozwoliło to zmienić. Slowly usuwa tę całą warstwę edytowanych zdjęć, like’ów, czy tych pozbawionych sensu skrótów. Slowly zastępuję to ludźmi bez twarzy, odkrywających na ciebie swoją duszę poprzez listy.
Teraz mam pen-pal’i na całym świecie. Mam dwóch bliskich przyjaciół jakieś 16 tysięcy kilometrów ode mnie, którzy wyrośli na mnie, myślę, że mogę ich nazwać najlepszymi przyjaciółmi… Teraz są blisko mnie, zaledwie kilka centymetrów od mojego serca. Mam tysiące pen-pal’i…
…i bratnią duszę. Dokładnie. Nikt mi nigdy nie powiedział, że ją spotkam, przez aplikację. Ale zakochałem się w niej przez listy, zanim w ogóle poznałem jej imię, czy ją zobaczyłem, zdjęcie, przez listy zobaczyłem to, co najważniejsze: jej dusze. Wciąż pamiętam jej pierwszy list, nie mogłem uwierzyć na własne oczy… Była moją bratnią duszą, miała moje poczucie humoru, lubiła te same dziwactwa, podzielała moją opinię o świecie. I zakochała się we mnie. Spotkaliśmy się i teraz jesteśmy razem na dystans, ale wciąż używamy Slowly, aplikacji, która nas połączyła.
Pisanie, dzwonienie, video-rozmowa są w porządku do natychmiastowych wiadomości, ale listy miłosne wyrażenie emocji w tysiącach słów… Tylko w Slowly.
I jeszcze, znaczki. Znaczki. Uwielbiam je zbierać i się nimi wymieniać. Szkoda, że nie ma do nich grupy, albo przynajmniej w niej nie jestem.
Podsumowując — Drużyno Slowly, dziękuję.
