Cnoty samoakceptacji nie ograniczają się już do wiary w siebie, ale obejmują także zrozumienie, że każda niepewność w moich fazach zaburzenia dwubiegunowego była warta opowiedzenia.

Zaczęliśmy rozmawiać około 5, może 6 lat temu, a zaledwie 2 tygodnie temu poleciałem, żeby spotkać się z nim po raz pierwszy na poważnie.

Alex przyjęła każdą część mnie z otwartymi ramionami. Jej słowa przeprowadziły mnie przez jedne z najciemniejszych dni mojego życia.

Odnalazłem radość w celebrowaniu i pielęgnowaniu istoty moich kulturowych korzeni poprzez szczere wymiany.

Trzy dni po drugiej rocznicy naszego pierwszego listu wydarzyło się coś niesamowitego: spotkaliśmy się osobiście.

Z czasem listy stawały się coraz dłuższe, bardziej przemyślane, gdy odkrywaliśmy wspólne pasje, takie jak poezja, podróże i znajdowanie sensu w drobnych niuansach życia.

Jesteśmy jak gwiazdy, a każda gwiazda jest inna od pozostałych.

Ella i Jessica poznały się przez Slowly w wieku 15 lat. Po trzech latach wymiany listów, w wieku 18 lat, pokonały 3700 mil, aby spotkać się twarzą w twarz—teraz planują kolejne spotkanie w 2026 roku.

Mam piękne wspomnienie o przyjaźni – to było wtedy, gdy spotkałam swojego przyjaciela korespondencyjnego po 3 latach pisania listów do siebie.

Słuchanie o tak wielu różnych doświadczeniach ludzi, ich spojrzeniu na życie, miejscach, które odwiedzili...

Mówili o świecie nieznanym dla mnie, ale dali mi klucz i pokazali go.

Często wymieniamy się historiami o naszych lękach i zmartwieniach dotyczących życia. Nigdy nie wahałam się, żeby mu cokolwiek powiedzieć.