Oryginalnie napisane w języku angielskim, przetłumaczone przez OpenAI.
Dołączyłam do Slowly w sierpniu 2019 roku, latem przed moim ostatnim rokiem studiów w Stanach Zjednoczonych. Wciąż pamiętam, jak zostało mi ono przedstawione – w centrum handlowym w Singapurze, w moim rodzinnym mieście, przez jedną z moich przyjaciółek, którą znałam od dziesiątego roku życia. Sposób, w jaki to opisała, „aplikacja, w której możesz poznawać ludzi z całego świata”, początkowo wydawał się podejrzany, więc byłam sceptyczna pomimo mojej miłości do pisania listów. Jednak kiedy opowiedziała więcej o ciekawych funkcjach aplikacji, a ja ufałam jej jako długoletniej przyjaciółce, przekonałam się do Slowly.
Pobrałam aplikację, stworzyłam avatar i zaczęłam pisać listy. Czytam biografie każdej osoby, z którą nawiązałam kontakt na Slowly. Kiedy przeczytałam biografię ACM96 (jego prawdziwe imię to AJ), pomyślałam: „Ooo, ktoś z Kalifornii!”. Stany Zjednoczone są tak duże, że miło było, że ktoś wskazał, z którego stanu pochodzi. Sama biografia sprawiła, że wydał się dość przyjazny i otwarty. Ponadto niemal wszyscy, których znałam z Kalifornii, byli znajomymi ze szkoły, więc pomyślałam, że będzie interesujące poznać Kalifornijczyka na innej platformie.
Nasza rozmowa się zaczęła i trwała bez przerwy! Dowiedziałam się, że również pochodzi z okolic Los Angeles (gdzie uczęszczam na studia) i rozmawialiśmy na wiele tematów. To, o czym mówiliśmy w około 40 listach (nie licząc wiadomości poza Slowly), nie zmieści się tutaj, ale najciekawsze fragmenty obejmowały moje trzy nieudane podejścia do egzaminu na prawo jazdy w Kalifornii, rozmowy o złej modzie w Singapurze, pracę AJ w Target, a potem jego wyjazd na szkolenie wojskowe, oraz inne drobiazgi, takie jak szkoła.
Kiedy wróciłam do Los Angeles po letniej przerwie (ale przed rozpoczęciem zajęć), cieszyliśmy się dramatycznym skróceniem czasu dostarczania listów – z 3 dni do 40 minut. Spotkaliśmy się również w centrum handlowym w hrabstwie Los Angeles! Byłam podekscytowana, ale trochę zdenerwowana… Nigdy wcześniej nie spotkałam kogoś, kogo znałam tylko online. Ciągle przypominałam sobie prezentacje o bezpieczeństwie w internecie z czasów gimnazjum i myślałam: „O Boże, a co, jeśli będzie niezręcznie… to byłoby okropne…” ale
Jak możesz się domyślić
Nie było!! 🙂 Rozmawialiśmy na żywo równie swobodnie, jak w aplikacji, chodziliśmy po centrum handlowym i jedliśmy deser w Dippin’ Dots, gdzie poprosiłam pracownika Dippin’ Dots, żeby zrobił nam zdjęcie, na którym trzymamy telefony z naszymi avatarami Slowly. Rozmawialiśmy dalej po tym spotkaniu (choć wolniej, biorąc pod uwagę, że znowu zaczęła się szkoła) i rozmawialiśmy wideo w lutym, zanim wyjechał na szkolenie wojskowe!
Dziś (ponad pół roku później) wciąż rozmawiamy, i jestem ogromnie wdzięczna mojej przyjaciółce z rodzinnego miasta oraz twórcom Slowly za wniesienie tak niesamowitego doświadczenia do mojego życia! Zawsze myślałam, że penpals (lub przyjaciele poznani początkowo przez pisanie listów) to coś z przeszłości, ze względu na nowoczesną technologię sprzyjającą natychmiastowym połączeniom i komunikacji. Jednak uważam, że Slowly wykorzystało najlepsze cechy nowoczesnej technologii, aby umożliwić stopniowe budowanie znaczących przyjaźni. Jeśli mogłabym dać jakąś radę osobom korzystającym ze Slowly (co zapewne dotyczy większości czytelników tego tekstu), to bądźcie entuzjastyczni i piszcie tyle, ile czujecie się komfortowo! Im więcej piszecie, tym więcej inni mogą odpowiedzieć, tym więcej możecie się o sobie dowiedzieć, a wszystkie te interakcje mogą prowadzić do wspaniałych przyjaźni! Wielkie uściski dla wszystkich i mam nadzieję, że otrzymacie listy, które sprawią, że się uśmiechniecie 🙂
