เขียนในภาษาอังกฤษเดิม แปลโดย OpenAI
วันนี้ฉันจะเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับการพบเพื่อนใหม่ในประเทศอื่นผ่าน Slowly เมื่อวันที่ 1 มกราคม 2020 ฉันได้เลิกใช้โซเชียลมีเดียทั้งหมดเพราะความเป็นพิษและเป็นส่วนหนึ่งของปณิธานปีใหม่ของฉัน (ซึ่งฉันยังคงรักษาสัญญานั้นอยู่ 😅) โดยอ้างอิงจากโพสต์ใน Reddit ฉันได้ค้นพบแพลตฟอร์มที่ไม่เหมือนใครนี้และได้เจอเพื่อนที่น่าทึ่งจากทั่วโลก
ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วถึงวันที่ 16 ธันวาคม 2021 ฉันได้เดินทางไปยังสหราชอาณาจักรจากประเทศบ้านเกิดของฉัน บังกลาเทศ เพื่อเข้าร่วมโปรแกรมทุนระยะสั้น ซึ่งแตกต่างจากชาวเอเชียใต้ส่วนใหญ่ ฉันชอบอากาศหนาวและค่อยๆ ปรับตัวเข้ากับสภาพอากาศเย็น อย่างไรก็ตาม ในใจลึกๆ ฉันต้องการสำรวจประเทศในขณะที่สร้างมิตรภาพที่นั่น คุณอาจจะทราบว่าหากคุณไม่ได้อยู่ในสถานที่ใหม่เป็นระยะเวลาหนึ่ง มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีเพื่อนแบบที่เราสามารถเดินเที่ยวหรือดื่มกาแฟด้วยได้ทันที
ทั้งหมดนี้ต้องยกเครดิตให้ Slowly เพราะ Slowly เป็นที่ที่ฉันได้พบกับเพื่อนนักเขียนจดหมายของฉันที่นี่ เพื่อการเล่าเรื่องนี้เรามาเรียกเธอว่า Fima ในวันที่ 19 ธันวาคม 2021 ฉันได้ส่งจดหมายไปแบบสุ่ม และ Fima ได้ตอบกลับมาในวันเดียวกัน หลังจากการแนะนำตัวครั้งแรก เราเริ่มแลกเปลี่ยนจดหมายและเรียนรู้เกี่ยวกับกันและกันมากขึ้น เราส่วนใหญ่พูดคุยเกี่ยวกับชีวิต ความชอบ นิสัยการกิน และภาพยนตร์ที่ชื่นชอบ โดยเฉพาะภาพยนตร์ของ Marvel ต่อมาเราตัดสินใจแลกเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์เพื่อพูดคุยทางโทรศัพท์นอกเหนือจากการส่งจดหมาย น่าเสียดายที่เรามีตารางงานที่ยุ่งมาก เราจึงไม่สามารถพูดคุยกันได้ทั้งวัน อย่างไรก็ตาม ความสัมพันธ์ของเราก็แน่นแฟ้นขึ้นทุกวัน ฉันเฝ้ารอข้อความจากเธอเมื่อเธอต้องทำงานจนดึกในขณะที่เตรียมตัวสอบ และเธอก็ทำเช่นเดียวกันเมื่อฉันต้องจัดการงานต่างๆ
ในวันที่ 24 ธันวาคม 2021 หนึ่งวันก่อนคริสต์มาส ฉันได้เดินทางไปลอนดอน เมืองที่มีความหลากหลายที่สุด ฉันจะคิดถึงเมืองนี้เพราะความหลากหลายและวัฒนธรรมที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ฉันตั้งตัวอย่างรวดเร็วใกล้ใจกลางลอนดอนและเยี่ยมชมสถานที่สำคัญทั้งหมด ตั้งแต่บิ๊กเบนไปจนถึงพิพิธภัณฑ์บริติช หลังจากที่ฉันตั้งตัวได้ ฉันได้เขียนจดหมายกลับไปหา Fima และถามเธออย่างไม่จริงจังว่าเธอจะสามารถมาพบฉันในลอนดอนได้ไหมเพราะเธออาศัยอยู่ใกล้ลอนดอน ฉันประหลาดใจมากเมื่อเธอตอบตกลงเพราะความรู้สึกอยากพบกันนั้นดูเหมือนจะเป็นไปในทางเดียวกัน ดังนั้นเราจึงนัดวันอย่างรวดเร็วและวางแผนรายการกิจกรรมที่ในที่สุดก็ไม่ได้ทำเนื่องจากเวลาจำกัด วันนัดพบของเรากำลังจะมาถึง ฉันไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นที่จะได้พบใครแบบนี้มานานแล้ว และในที่สุดวันที่รอคอยก็มาถึง
ในตอนเย็นของวันที่ 29 ธันวาคม 2021 Fima เดินทางมาถึงใจกลางลอนดอน และฉันได้ไปรับเธอที่ใกล้สถานีรถไฟ เรานั่งที่ไหนสักแห่งและพูดคุยกันประมาณสองชั่วโมงเต็ม หลังจากนั้นตามแผนเดิม เราไปที่ลานโบว์ลิ่งเวลาประมาณ 18.30 น. แต่น่าเสียดายที่สถานที่นั้นปิดจนถึง 19.30 น. มันน่าผิดหวังแต่เราก็ไม่มีอะไรทำจึงเดินเล่นก่อนทานมื้อค่ำ ขณะที่เราเดินไปตามถนนบางสายในลอนดอน เราได้พูดคุยเกี่ยวกับวันของเราและชีวิตของเรา ในที่สุดเราก็ไปที่ร้านอาหารเกาหลีเพื่อทานอาหารเย็นพร้อม Soju ซึ่งเป็นความสนใจร่วมกันของเรา ที่ร้านอาหารนั้นอีกหนึ่งชั่วโมงผ่านไปด้วยเสียงหัวเราะและการกินเกี๊ยวและ Soju อย่างมีความสุข
ประมาณ 20.30 น. เธอเอ่ยว่าต้องกลับบ้านแล้ว ฉันเข้าใจว่าการพบกันของเรากำลังจะสิ้นสุดลง มันน่าเศร้าสำหรับฉันเพราะฉันรู้สึกว่านี่อาจเป็นการพบกันครั้งแรกและครั้งสุดท้ายของเรา เราจบมื้อเย็นอย่างรวดเร็วและกลับไปที่สถานีรถไฟ ฉันอยากจะไปส่งเธอที่บ้านแต่เธอไม่ให้ฉันไปไกลกว่านั้น ดังนั้นที่สถานี เราจึงกล่าวคำอำลา ฉันยังจำได้ถึงการกอดเพื่อนเพียงคนเดียวของฉันในสหราชอาณาจักรด้วยน้ำตาคลอเบ้า
เธอส่งข้อความมาหาฉันเมื่อเธอถึงบ้านประมาณเที่ยงคืน หลังจากนั้นสองสามวัน แม้ว่าเราจะยุ่งอยู่กับกิจกรรมประจำวัน ฉันยังคงคิดถึงช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกันเพราะเธอเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของฉันที่นั่น ฉันทิ้งข้อความไว้สองสามข้อความแต่ดูเหมือนว่าเธอจะยุ่งเกินไปที่จะตอบ สุดท้ายเราก็ขาดการติดต่อ และฉันกลับบ้านในวันที่ 25 มกราคมโดยไม่ได้กล่าวคำอำลา
ฉันรู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องราวที่มีตอนจบที่สมบูรณ์แบบเหมือนในภาพยนตร์ Marvel แต่ฉันรู้สึกขอบคุณที่ได้พบเพื่อนที่ดีโดยบังเอิญในประเทศที่เต็มไปด้วยผู้คนและวัฒนธรรมที่ฉันไม่รู้จัก คำพูด จดหมาย และการอยู่ด้วยกันของเธอทำให้ช่วงเวลาที่ฉันเยี่ยมชมเป็นความทรงจำที่น่าจดจำ ฉันอธิษฐานและหวังว่าเราจะได้พบกันอีกในไม่ช้านี้
หมายเหตุ 1: นี่คือภาพเดียวที่ฉันมีกับเธอ เรากำลังเดินทางไปยังร้านอาหารเกาหลีในรถไฟใต้ดิน
หมายเหตุ 2: นี่คือเรื่องแรกของฉัน และฉันขอโทษสำหรับวิธีการเล่าเรื่องที่ดูงุ่มง่าม
