เขียนในภาษาอังกฤษเดิม แปลโดย OpenAI
ซอฟต์แวร์ส่งข้อความด่วนและโซเชียลมีเดียได้เข้ามาครอบงำไทม์ไลน์ของเรา ขโมยความสนใจของเราด้วยการถาโถมของข้อมูลอย่างล้นหลาม – การสื่อสารที่ดูเหมือนรวดเร็วและทันเวลานั้นกลับนำมาซึ่งความว่างเปล่าไม่มีที่สิ้นสุด และฉันเลือกที่จะนั่งลงเขียนจดหมายจริงจังด้วยเหตุผลเพียงอย่างเดียวคือความปรารถนาที่จะเข้าถึงการแลกเปลี่ยนที่แท้จริง การคิด การคิดของมนุษย์ไม่ใช่แค่การเคลื่อนไหวของสมอง แต่เป็นประสบการณ์ทางกายภาพ; นิ้วของเรากระทบแป้นพิมพ์ และบางครั้งในระหว่างเขียนจดหมาย เราก็รู้ว่าเราต้องการพูดอะไรจริงๆ
Slowly มอบความสุขไม่รู้จบในการรอคอยจดหมายใหม่ จดหมายอาจมาจากอีกฟากหนึ่งของโลกและต้องรอถึง 30 ชั่วโมงกว่าจะมาถึง หรืออาจมาจากเมืองเดียวกับฉันและต้องรอเพียงหนึ่งชั่วโมงเพื่อเห็นความจริง สิ่งนี้ทำให้เราเห็นคุณค่าของเพื่อนทางจดหมายและทุกจดหมาย – บางครั้งเป็นเดือนๆ โดยไม่มีข่าวคราว แต่วันหนึ่งกลับเปิดเจอจดหมายยาวจากเพื่อนเก่า; ความสุขในยุคคลาสสิกที่สามารถก่อตัวเป็นความรู้สึกที่ลึกซึ้งระหว่างการรอคอย
ฉันได้สนทนาเกี่ยวกับอดีตสหภาพโซเวียตและคริสตจักรออร์โธดอกซ์กับครูจากรัสเซีย เกี่ยวกับหลังอาณานิคมและสถาปัตยกรรมยุคใหม่กับนักเรียนและศิลปินจากแอฟริกา เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ร่วมกัน ความแตกต่าง และฉันทามติกับเพื่อนจากจีนแผ่นดินใหญ่ ฮ่องกง และไต้หวัน – ฉันโชคดีที่ได้พบเพื่อนจากทั่วทุกมุมโลก โดดเดี่ยวและลึกซึ้งดั่งวรรณกรรมลาตินอเมริกา ยกระดับจิตใจเหมือนนิยายวิทยาศาสตร์; การสะท้อนจากผู้คนหลากหลายทำให้ฉันตระหนักจริงๆ ว่าอะไรคือสากลนิยมและจิตวิญญาณของมนุษย์คืออะไร
การเขียนจดหมายเป็นวิธีที่ยอดเยี่ยมในการลงทุนเวลาของเรา เพื่อให้ความสำคัญกับเวลาของผู้อื่น และสุดท้ายคือการรักมนุษยชาติ
