Sık sık korkularımız ve hayattaki endişelerimiz hakkında hikayeler değiş tokuş ediyoruz. Ona herhangi bir şeyi söylemekte asla tereddüt etmedim.

Gil çok çaba sarf etti, çalışmasına rağmen çok zaman ayırdı ve bize kendi memleketi Querétaro'daki birçok güzel yere götürdü, bu yerlere onsuz asla gidemeyeceğimiz yerlerdi.

Neredeyse binlerce kilometre uzaklıkta olmamıza rağmen, sanki aynı odadaymışız gibi hissettik.

Resimlerde göremediğiniz İtalya'nın kalpten gelen kısmını gösterdiği için teşekkür ediyorum.

Onlara yazmayı bıraktım, ve beklediğim gibi, bana ulaşmadılar. Üzgün, özgür ve yalnız hissettim.

Bu defa acele etmemeye ve kendime zaman tanımaya çalışacağım.

İngilizcemi de çok geliştirdim ve şimdi Japonca öğrenmek için kullanıyorum!

Yeni mektuplar gelmediği için yeniden sıkılmaya başlamıştım ve uygulamayı silip silmemeyi düşündüm.

Eski Sovyetler Birliği ve Ortodoks Kilisesi'ni Rusya'dan öğretmenlerle, post-kolonyalizmi ve yeni çağ mimarisini Afrika'dan öğrenciler...

Bu benim hikayem, kendimi anlayışımın ve kabullenişimin hikayesi.

Burada dünyanın dört bir yanındaki insanlara mektuplar yazarken, rahatsızlıklarımla ilgili hiçbir sıkıntım olmadığını hissediyorum.

Burada İngilizce ve Korece pratiği yapabileceğimi ve sonunda ders kitaplarımda bahsedilen şeyleri deneyimleyebileceğimi düşündüm.