Originally written in English. Translated by fidelio57.
Çevremdeki kaosa, çalışma, tartışmalar ve gereksiz dağınıklık biçimindeki kaosla çok meşgul olduğum bir akşam, tek istediğim odak noktamı değiştirmekti.
Biriyle konuşmak istedim, sorunlarımdan değil, ondan başka bir şeyden, günlerinden, hayatlarından, belki bu süreçte mücadelelerimden de söz ederdim, ama bu bir motto değildi. Düşüncelerimden biraz uzaklaşmaya ihtiyacım vardı; hepsini blogumun taslaklarına yazmaktan yorulmuştum. Orada kaldı ama bana cevap veren bir ses vardı.
Bilinen hiçbir şeyi bilmek istemedim, yeni bir şey bilmek istedim, böylece düşüncelerimi bir süre yatıştırmak için o gün arkadaşlarımı ve kuzenlerimi aramayı denedim, hiçbiriyle ufak bir irtibat kuramadım.
Bir çeşit dikkat dağıtmaya ihtiyacım vardı, bu yüzden bir oyun indirmeyi tercih ederim diye düşündüm.
Düşüncelerimin daha yüksek sesle çığlık attığını duyabiliyordum ve başım ağırlaştı, sadece gece gökyüzünü izlemek için evimin dışındaki merdivenlere oturdum.
Yeni bir oyun indirmek için Playstore’a açtım ve orada Slowly’i buldum. Arkadaşlarımdan biri bana dünyanın her yerinden insanlarla mektup paylaşabileceğiniz bir uygulama olduğunu söylemişti.
Nasıl olacağından emin değildim ama meraklıydım, bu yüzden yine de yoruldum, ilk mektubumda ne göndereceğim konusunda hiçbir fikrim yoktu. Her zamanki şeylerden bahseden 4 mektup gönderdim, kendimi bir iş görüşmesinde sadece temel bilgiler anlatıyormuşum gibi hissettim.
Ve sonra bu adamla karşılaştım, açıklamada pek bir şeyden bahsetmemişti ama tercihlerimiz baya eşleşti.
Bu yüzden bir mektup gönderdim ve cevabı beni belki ilgilenmediğini veya beni eğlendirmeyeceğini düşündürdü. Ancak, rastgele / absürt hikayelerimden birini paylaşmamı istedi, bunu yaptım. Bu süreçte güzel anılara zar zor baktığımı fark ettim.
Gönderdiğim 4. mektuptan sonra benzerlikler üzerinden bağ kurmaya başladık.
Yıldızlar ve evren, düşünceler ve duygular, geçiş aşamaları ve ne olmadığı hakkında konuştuk. Genel normal bilgileri bir kenara bırakıp daha ziyade gerçek şeyler hakkında konuşmak biraz zaman aldı.
Kendisi ve kız kardeşinin ilişkisi hakkındaki hikayesini nasıl paylaştığını hatırlıyorum, onunla çok ilgili olabilirdim. Kendim ve kardeşimin ilişkisi hakkında paylaşacak çok şeyim varken, ona yazdığımda neredeyse gözyaşı döküyordum. Mektuplar uzadı ve ben zahmet etmedim, her bir ayrıntıyı işaret ettik.
Bazen ikizim gibi hissediyorum.
Ama inan bana, o ve ben kişilik özellikleri söz konusu olduğunda tamamen zıtız.
İnişler ve çıkışlar aracılığıyla hayatımın önemli bir aşamasının hikayesini ve bu süreçte öğrenilen dersleri paylaştığımda, hikayemin% 99’unun kendi hikayesi olduğunu söyleyerek karşılık verdi.
Mektuba kendi rolünü ekledi, ilgili olabileceğim her olayda gülümsedi.
Düşüncelerimiz, doğruluk ve nezaket harmanıyla aynı teğet üzerinde ilerledi. Bu hızlı tempolu hayatta hiçbirimiz dışarıda yavaş yavaş sohbet etme olasılığından bahsetmeye bile cesaret edemedik.
Bununla sık sık karşılaşıyoruz, ancak bahsettiği en önemli şey, bu platformdan bir gün çıkarsam, iyi arkadaş kalabilmemiz için biraz iz bırakmam gerektiğiydi.
Gülümsememin tek sebebinin mektupları olduğu günler oldu, pek çok insanın bilmediği hikayelerimizi paylaşıyoruz.
Onunla paylaştığım bu bağ çok özel çünkü o, yeni kararlarımda beni sürekli destekleyen ve hafta boyunca beni motive eden, hırslarını ve planlarını paylaşarak bana ilham veren bir arkadaş gibi.
İyi niteliklerini seçtim ve o da öyle, birkaç haftadır birbirimizi zar zor tanıyoruz ama neredeyse onu sonsuza dek tanıyormuşum gibi geliyor.
Sevgi duygularını bir kenara bırakın, bazen ihtiyacınız olan tek şey bir arkadaşlık jestidir.
İlham kaynağımı ve sırdaşımı onda buldum, uzakta olan, henüz görmediğim, henüz tanışmadığım ama her zaman benim için iyilik dileyen birinde.
Slowly olmasaydı, benimki gibi bir ruhla tanışma fırsatını kaçırırdım.
Daha kişiyi hayal bile edemeden bağ kurarak başlayan ilişkilere.
Sizi ortaya çıkaran, tüm bunları sakladığınız ilişkilere.
Teşekkürler ekip, harikasınız!
Sevgilerle,
J.
