Başlangıçta İngilizce olarak yazılmıştır, OpenAI tarafından çevrilmiştir.
Fırtınalı ve yağmurlu bir geceydi. Arada bir duyulan gök gürültüsü vardı. Pandemi sırasında, sessiz ve can sıkıcı bir zamandı. Melankolik düşünceler zihnimi kaplamıştı. O gece tek istediğim, düşüncelerimi dünyaya bırakmak ve birine okuma şansı vermekti. Bir cevap beklemiyordum, sadece düşüncelerimin dışarıda olduğunu bilmek istiyordum.
Bu yüzden Gia’yı seçtim; güzel bir tanımı vardı. Meraklı, dürüst ve cesur görünüyordu. Ona yazdım:
“Merhaba,
Açıklaman çok hoş geliyor.
Bu gece paylaşmak istediğim bazı düşüncelerim var ve onları gezegen üzerindeki tek insan olarak senin okumanı istedim, Gia, sonsuz unutulmuş sözlerin boşluklarına karışmadan önce.
Yağmur yağıyor, biraz şimşek, biraz gök gürültüsü var, çok sıcak bir dönemin ardından. Havanın biraz serinlediğine mutlu olduğun akşamları bilir misin?
Ama bu gece farklı. İlk defa görmek ve duymak istiyorum, çünkü her gök gürültüsü beni mutlu ediyor. Manevi biri değilim, ama bir şekilde çok çalışıp çok şey bilmek, kim veya ne olduğumu hiç değiştirmiyor. Nerede yaşadığım ya da senin nerede olduğun önemli değil; yağmur ve gök gürültüsü bizi eşit yapıyor. Daha da ötesi, şimşekle kör olup gök gürültüsüyle sağır olduğumuz o an, gerçekten aynı yerde olmadığımızı söyleyebilir miyiz? Burada ve orada arasındaki fark, gök gürültülü fırtınalar dünyasında artık yok. Sınırlıyız, sınırlarımızı akıl yoluyla aşmaya çalışıyoruz. Ancak kaçmaya çalıştığımız şey, aslında olduğumuz şeyden başka bir şeye dönüşmek.
Dairemin karşısındaki balkona bakıyorum ve oraya koydukları birçok ışığı görüyorum. Neden yaptılar bunu? Onlar için ne ifade ediyor ve bu ışıklar, onsuz hissedemedikleri veya sahip olamayacakları neyi veriyor onlara?
Bu fırtına dünya için sadece bir fırtına, ama benim için dünya bu.”
Beklentilerime rağmen, cevap oldukça hızlı geldi. Sadece iki gün sonra onun cevabını okudum. Neden onu seçtiğimi soran ve kafamda güzel bir görüntü çizen harika bir mektuptu: Sıcak bir kahveyle çatısında oturmuş, gökyüzündeki tüm yıldızları izleyen birini hayal ettim.
Bu görüntüye anında aşık oldum ve seçimimde büyük bir neden olmadığını, tanımını okurken hissettiğim bir duygu dışında bir şey olmadığını dürüstçe yanıtladım.
Aramızda bir şeyler var gibi hissettim ve bu his doğruydu. Romantik bir fantezi hikayesi yazmaya başladık (hatta birbirimiz için resimler çizdik): bir fantezi adasında (‘Bear’) yaşayan bir yerli prens ve uzak bir diyardan gemiyle gelip küçük aslan yavrusuyla kaybolmuş bir kız hakkında. Bear ona bakıyor ve onu her türlü tehlikeden kurtarıyor; onların arasındaki aşk büyüdükçe, aramızdaki aşk da büyüdü. Mektuplarımızı mümkün olduğu kadar uzun süre yazmaya devam etmek için bir anlaşma yaptık, ta ki benimle bir mesajlaşma uygulamasından yazma ihtiyacı hissedene kadar. Güzel mesajlar felsefemizin tadını çıkarıyorduk ve günlük şeylerde güzelliği nerede ve nasıl gördüğümüz hakkında fikir alışverişi yapıyorduk. Buna balon diyorduk, güzellik balonu. Birbirimizi daha çok tanıdık ve onun hakkında öğrendiğim her şey beni ona daha da aşık etti; o da bana aynı şeyi daha sonra söyledi. Bir gün ona içimi dökerek yazdığım başka bir mektuptan sonra, ona daha önce verdiğim telefon numarama bir mesaj attı. Başta ikimiz de biraz utangaçtık ve anlık mesajlarla farklı hissedeceğimiz konusunda biraz endişeliydik, ama öyle olmadı. Sadece daha derin bir aşka düştük ve hikaye devam ediyor. Her gün onu daha çok seviyorum ve o da bana aynı şeyi söylüyor. Slowly’yi kullanıp ona bu mesajı yazma kararım için sonsuz minnettarım. Mektupların insanlar için çok özel bir büyüye sahip olabileceğine inanıyorum. Belki bazen kalbinizi içine koyup dünyaya göndermeniz gerekiyordur.
Gia, sen benim tek istisnamsın.
Herkese Mutlu Noeller,
Chris
