Başlangıçta İngilizce olarak yazılmıştır, OpenAI tarafından çevrilmiştir.
2020’nin başında, Slowly’nin en iyi arkadaşım ve ruh eşimle tanışmama nasıl yardımcı olduğunu anlatan bir hikaye göndermiştim ve bir yıl süren mektuplaşmanın ardından, Lübnan’da buluştuk ve nişanlandık.
Yine buradayım, size yazıyorum. Yine, bu uygulamaya ve hayatım üzerindeki etkisine olan minnettarlığımı ifade ediyorum. Önceki hikayemde, mektuplaşmanın ve konuşmanın neredeyse bir yılının ardından tanıştığımızı ve nişanlandığımızı açıkladım. Nihayetinde, ilişkimiz zorluydu. Ben İngiltere’de yaşıyordum ve o Suriye’deydi. Tanıştıktan sonra, yazmaya ve geleceğimizi planlamaya devam ettik. Son hikayemden sonra, Jenny’yi İngiltere’ye getirip evlenebilmek için planlar yapmaya başladık. Kanıtlarımızı bir araya getirdik ve 2020’nin Nisan ayı itibarıyla Britanya hükümetine başvuru yapmak için bekliyorduk. Slowly mektuplarımız bu kanıtların büyük bir parçasıydı çünkü ilişkimizin her aşaması bu mektuplarla anlatılıyordu. Arkadaş olmaktan, en iyi arkadaş olmaya ve birbirimize olan ilk aşk taahhüdümüze kadar. Slowly, üzerimizde o kadar etkili oldu ki, mektuplarımızla birbirimizi şaşırtmayı sevdik ve duygularımızı ifade etmenin harika bir yolu oldu. Planlarımız beklemek zorundaydı. COVID. Nisan, ülkelerin kapatılmasına ve nihayetinde gezegenin kapanmasına neden oldu. Jenny, başvurusunu yapmak için Britanya büyükelçiliğine gitmek üzere Lübnan’a geçemedi ve hayat İngiltere’de durdu. Aşkımızın bu dönemde bizi sürdüreceğini biliyorduk; sonuçta, Lübnan’da tanıştığımızda, buluşmaya karar verdiğimiz hafta ulusal bir isyan başlatılmasına karar verilmişti. Bunun işe yaraması için çok şey yaşadık. Bu bizi durduramazdı. Sonuç olarak, COVID planlarımızı 8 ay erteledi. Slowly, hala ilişkimizin büyük bir parçasıydı; mektup yazmak ve telefonla görüşmek tek sahip olduğumuz şeydi. Aramızda 500’den fazla mektup biriktirdik. Her gün konuşup mesajlaşmamıza rağmen, hala bir mektup almayı heyecanla bekliyorduk.
Aradığımız haber, Ekim 2020’de geldi. Lübnan’daki sınırlar ve vize merkezleri yeniden açılacaktı. Harekete geçtik ve belgelerimizi sunduk, Jenny için belgelerini teslim etmek üzere bir randevu aldık ve başvuruda bulunduk. Ardından, sonunda birlikte olup olamayacağımızı öğrenmek için acı veren bir bekleyiş başladı. Yine, COVID ikinci bir ivme kazanmaya başladı. Yerler tekrar kapanmaya başladı ve panik ortaya çıktı. Sonra, başvurusu ve pasaportunun alınmaya hazır olduğu haberini aldık. Jenny, sınırlar kapanmadan önce büyükelçiliğe ulaşmak için Lübnan’a acele etmeliydi ve şans eseri, seyahatinin doğası nedeniyle, pasaportunu almak için Lübnan’a girmesine izin verildi ve nihayetinde hayallerimizin gerçek olup olmadığını öğrenebildi. İngiltere’ye vize başvurularının doğası sinir bozucu. Başvuru sonucunu alana kadar açıklamazlar. 14 Aralık 2020’de, Jenny ilk tanıştığımız yerin önünde vize merkezinin önünde duruyordu; şimdi büyük bir patlama ile sarsılmış ve bir yıl önce yürüdüğümüz sokakları tanınmaz hale getirmişti, o zamanlar nihayet yüz yüze aşık olabilmiştik.
Sabah işe gitmek üzereyken bir telefon aldım. Gergindim. Daha önce hiç yaşamadığım kadar gergindim. Jenny’nin sesini duyduğumda ve içindeki heyecanı duyduğumda, ikimiz de ağlamaya başladık. Başardık! Jenny, İngiltere’ye gelebilecekti ve evlenebilecektik. O gün kalbim dolu bir şekilde işe gittim (ayrıca çok geç kaldım…)
Jenny, 28 Aralık 2020’de İngiltere’ye geldi. Ailesiyle Noel geçirdikten ve veda ettikten sonra, hayatını geride bırakarak benimle olmak için geldi ve İngiltere hükümetinin ülkeyi tekrar kapatma kararından hemen önce varmış oldu. Nihayet, biraz şans. Altı ay boyunca sonunda İngiltere’de birbirimizle birlikte olduktan ve vizesinin süresi dolmadan evlenmek için acele planlar yaptıktan sonra (COVID nedeniyle her şey dört ay daha kapalı kaldı), nihayet Haziran 2021’de evlendik. Artık Jenny benim eşim ve Jenny’nin benimle kalması için bir sonraki vize başvurumuzu başarıyla yaptık. Birlikte geçireceğimiz hayatın geri kalanı şimdi önümüzde…
Slowly son 9 aydır hayatımızın bir parçası olmamış olsa da, hâlâ birbirimizi tuhaf ve şımarık mektuplarla şaşırtıyoruz. Ancak günümüzde, mektuplarımızın gelmesi, bir metin mesajı kadar sürüyor ve mektup almak için geçirdiğimiz neredeyse bir gün süren bekleyiş sona erdi. Ama hey, artık birbirimize sahibiz. Bizim hikayemiz, dünyada tamamen farklı iki yerden gelen iki insanın hikayesi; yaşadığımız zorluklar ve oluşturduğumuz dostluk ve bağ. Çok şey yaşadık ve iç savaşlar, COVID ve çok uzaklarda olmanın kalp kırıklığı ile savaş verdik; hiçbir şey yapamamak. Ama şimdi birlikteyiz ve yaşamaya ve mutlu olmaya devam edeceğiz.
Sonuçta bu bir aşk hikayesi, 30 Aralık 2018’de “Diğer taraftan merhaba, benim adım Jenny.” cümlesiyle başlayan bir hikaye.
Bu bizim aşk hikayemiz ve umarız paylaştığımız gibi siz de paylaşacaksınız.
Slowly olmadan ve mektup yazmanın keyfi olmadan bu gerçekleşemezdi <3
Teşekkürler!
l3irKy & Jay297
Chris & Jenny
