忘了什麼時候我開始厭倦了社交媒體。厭倦了自己日日需要捧著手機。厭倦了自己失去回復消息的動力。直到我接觸了 「Slowly」 後我總感覺無趣的生活開始有所變化。

Because of the restrictions and the DONTs my parents have set for me, I grew up to always desire friendship and love from others.

O ana kadar bu kadar benzersiz bir yazışma parçası almamıştım ve kişisel deneyimimde kesinlikle iz bıraktı.

My story through Slowly isn't a love story, at least not in a conventional way. It's more of a story about self-discovery.

在这里我找到了愿意倾听我的故事的人，我的快乐和伤心难过都能跟我的笔友倾诉，更重要的是我不需要考虑太多，而在现实中我总是习惯性地察言观色，有时候这让我感到有些疲惫。

I've experienced the most tiring struggle to socialize. The era of the internet doesn't guarantee interconnections, especially in most social media I use.

Bu “umutsuz romantik” kelimesinin bana neden böyle güçlü bir his verdiğini, cevabını beklerken geceleri beni uyanık tuttuğunu açıklayamıyorum...

Fortunately, I got a chance to visit her place for my work. We met and clicked instantly.

我不时会翻看过去的信件，信里的文字是那样历历在目，翻看着信件，也仿佛看着自己的成长。一封封越来越长的信件，一段段冥思苦想的文字，一来一往，一来一往⋯⋯

Bazı sohbetler, dünyayla ya da kendimle ilgili yeni veya ilginç bir şey öğrenmemi sağladı...

Mektupların insanlar için çok özel bir büyüye sahip olabileceğine inanıyorum.

I've always loved talking and finding out new things. Once I click with a certain person, the conversation will go on and on.