Thanks to Slowly I have become a more patient person.

Slowly gave me hope, captured in a letter.

Uzun zamandır yaşamadığım duyguları yaşıyorum bu sayede. Sevdiğimiz şeyleri paylaşıyor sevmediğimiz şeyleri sevmeye çalışıyoruz.

Dünya korkutucu ve kaotik bir yer olabilir, ama burada sizinle birlikte bu zorluklara göğüs germeye istekli binlerce mil uzakta insan olduğunu bildiğinizde daha çok bir ev gibi hissediyor.

Of course, sociophobia didn't go anywhere, but it became easier to live with it.

Onu arkadaş listemde tutmaya devam ettim, çünkü bu, uygulamadaki en sevdiğim karşılaşmalardan biriydi.

Onun mektuplarına, gerçek adını bilmeden veya yüzünü, bir fotoğrafını görmeden önce aşık oldum; mektupları aracılığıyla önemli olanı gördüm: ruhunu.

Describir Slowly es como tratar de describir a las personas que eh conocido, interesantes, intrigantes...

My Asian friends gave me a vision of their country that I certainly wouldn't have given a “google”… My friends from Egypt made me...

Bir şeyin kıymetini, onu kaybedene kadar bilemezsin...

I've never had an easy time making friends, feeling much more comfortable talking through the computer screen or cell phone.

This time, it was to a person living in the same country.