Birisi bana yanıt verdiğinde, onlara bir mektup gönderdiğim için mutlu olduklarını her zaman söyleyebilirim.

odamdan çıkmak zorunda kalmadan harika yerleri ziyaret edebiliyor ve insanlarla konuşabiliyorum.

O zaman insanların bu uygulamayı neden kullandıklarını fark ettim. Buna değer kılan beklemekti.

Thanks to Slowly I have become a more patient person.

Of course, sociophobia didn't go anywhere, but it became easier to live with it.

Onu arkadaş listemde tutmaya devam ettim, çünkü bu, uygulamadaki en sevdiğim karşılaşmalardan biriydi.

Onun mektuplarına, gerçek adını bilmeden veya yüzünü, bir fotoğrafını görmeden önce aşık oldum; mektupları aracılığıyla önemli olanı gördüm: ruhunu.

I've never had an easy time making friends, feeling much more comfortable talking through the computer screen or cell phone.

Mandarin dilim kesinlikle geliştiği için gururluyum ve Senegal'den İsviçre'ye ve Hong Kong'a kadar gençlerle konuşabildim.

With no pretense, I suddenly found special people who cheer up my heart and make smile and laugh many times.

Kendisi benden 60 yaş büyük, ama yine de ortak noktalar bulup paylaşabiliyoruz.

Zagreb’de birkaç gün birlikte kaldık, şehri keşfettik, deneyimlerimizi ve maceralarımızı paylaştık...