I remember back in 80's I used to write real mail made out of paper & pen with stamps and such.

Harika bir insanla tanıştım. Mektuplarını okurken kendimi İspanya'da kendimi gibi hissediyorum.

Till now we haven't exchanged numbers or want to connect on some other apps. Honestly we are happy writing letters to each other and not planning to change that.

Artık Güney Kore'ye bilet alıp Seul'e giderek harika ruh eşimle tanışma hayalim var!

Bu güzel arkadaşlığı şekillendiren her mektup birer şarkı, hikaye, ilginç sorular ve ilginç kullanıcı adlarıydı.

With no pretense, I suddenly found special people who cheer up my heart and make smile and laugh many times.

Bu sadece bizi değil, hayatlarımızı ve kalplerimizi de birbirine bağladı...

But here, I can get a new friend everyday.

Uçakla geldi ve beni görmek için 200 km araba sürdü... beni mi? Sadece... beni mi?

Onun yumuşak, tatlı sesini hoş Farsça sözcüklerle birlikte dinlediğimde kalbim eridi.

I do really feel like I am in touch again with the world, thanks to all the great conversations I'm having now with such sweet people.

Kendisi benden 60 yaş büyük, ama yine de ortak noktalar bulup paylaşabiliyoruz.