Bir yıl önce çok üzgün hissettim ve derin bir melankoli dönemindeydim. Hayatımda bir melek almak için her gün dua ettim, ancak meleğim fiziksel olarak karşıma çıkmadı, bir mektup aracılığıyla geldi....

I think one day both of us will be Hemingway and sit on the same bus without recognising each other.

Küçükken bana otizm teşhisi konuldu ve bu insanlarla iletişim kurup arkadaş olmamı zorlaştırdığı için annemi çok üzdü.

At last, I found her. I waved at her through the window, our first meeting. We just stared each other for sometime and then I left...

I met the love of my life using Slowly...

She actually listened to what I had to say and think in times when real world colleagues and friends didn’t find the the time or care too...

And right now, she's out there, living her life. It was honestly one of the greatest things I've ever experienced in my life...

Hayır, o benim sevgilim değil, en iyi arkadaşım da değil. Ama o son derece özel...

Ona transseksüel olarak açıldım ve o, beni bir insan olarak gerçekten görebilen tek kişi, vücudumu görmüyor, beni görüyor.

Whatever we talk about, whatever we do or see we find each other in it. I’ve connected with this woman on so many levels...

Gerçek dünyada pek arkadaşı olmayan bir adamdım. Daha çok içe dönük biriydim.

Our every letter was long as a short essay and very interesting...