Originally written in English. Translated by Ayşe yakın.
Slowly’i ilk yüklediğimde , karantinada bir ay olmuştu. Bundan önce, son 2 yılda birden çok kez bu uygulamayı görmüştüm , ama her seferinde , açıklamayı okurdum ve her zaman şüpheci olurdum. Ben bir mesaj gönderip hemen yanıt alabiliyorken , kim bir mesaj almak için 2 güne kadar bekler ki ?
Oldukça canlı bir şekilde Slowly’i yüklediğim günü hatırlıyorum. Kız kardeşim bu uygulamayı daha önce kullandığını itiraf ettiğinde , eskisi gibi play store’daydım ve kız kardeşime mesaj göndermenin sonsuza kadar sürdüğü uygulama hakkında anlatıyordum. O , bana ‘’ onunla benzer ilgi alanlarının olduğu insanlarda tanıştığını ve mektupları beklerken zevk aldığını ‘’ söyledi. Şüpheci olsam da , uygulamayı yine de indirmeye karar verdim ve garip bir şekilde birkaç mektup gönderdim.
Bir gün sonra hiç mektup almadığımı tespit etmek için uygulamayı açtım. Gönderdiğim mesaja kesinlikle uzun bir cevap beklemiyordum ama kimsenin cevap vermediğini tespit etmek beni biraz üzdü, bu yüzden bazılarının cevap vermesi umuduyla birkaç mektup daha gönderdim. Sonraki gün , ilk cevabımı aldım. Kısa ve bir tanıtım mektubuydu fakat aldığım mesajların hepsinden beni daha mutlu etmişti. O zaman insanların bu uygulamayı neden kullandıklarını fark ettim. Buna değer kılan beklemekti.
Her gün , mektplar göndermeye ve otomatik eşleşmeye devam ettim. Bir noktada , çok bunaldığım birçok mektup aldım, biraz zamanımı alsa bile yine de aldığım her mektuba cevap vermeye çalıştım. Belki bu bazen mektuplarımın mekanik ve kısa hissettirmesinden dolayıydı.
Hiç kimse beni buna çağırmadı ancak bir çok kişi birkaç mektuptan sona cevap vermedi. Safça, sadece onların uygulamayı kullanmayı bıraktıklarını varsaydım ve onları , arkadaş listemi düzene sokmanın bir yolu olarak sakladım. Ancak geçenlerde bir arkadaşım, benim açımdan çok süreksiz ve kişisel olmadığını hissettiği için , konuşmamızdan hoşlanıp hoşlanmadığımı sordu ki ben hoşlanmadım dedim. Ama bu. Mektubu gönderdikten sonra , mektup gönderdiğim herkese aynı şeyi yaptığımı fark ettim. Bu , bazı insanların neden bana geri mektup göndermemesiydi. Sahip olduğumuz konuşmadan hoşlanmıyorlardı. Evet , uygulamayı tamamen kullanmayı bırakalanlar vardı ama esasen uygulamadaki insanlarla etkileşim şeklimde bazı yanlışlar vardı. Onları anlamaya zaman ayırmıyordum yine de onların bana karşı samimi olmalarını bekliyordum , baştan aşağı iki yüzlüydüm.
O zamandan beri, otomatik eşleşmeyi devre dışı bıraktım. Otomatik eşleşme , yeni mektup arkadaşları bulmayı kolaylaştırıyordu. Özellikle mektubu gönderene kadar onların profilini görmediğim için hakkında hiç fikir sahibi olmadığım bazı insanlara neredeyse iligisiz ilk mektubu göndermek çok kolaydı. Ben şimdi , yeni ilişkilere ulaşmadan önce, bugünkü mektup arkadaşlarımı son derece anlamaya çalışmak için zaman ayırıyorum.
Slowly, ilişkilerimi nasıl gördüğümü yeniden değerlendirmemi sağladı. Hem online hem de offline ilişkilerimde samimi olup olmadığımı sorgulamamı sağladı. Özellikle slowly’de, bir arkadaşlığın işe yaraması için her ikimizinde samimi olması gerektiğini fark etmemi sağladı.
İnanıyorum ki ,bu beni daha iyi bir arkadaş yaptı , ve bunun için bu uygulama hayatımın bir parçası olduğu için sonsuza minnettar olacağım.
