Başlangıçta İngilizce olarak yazılmıştır, OpenAI tarafından çevrilmiştir.
Anlık mesajlaşma yazılımları ve sosyal medya, zaman çizelgelerimizi ele geçirdi, dikkatimizi bilgi bombardımanıyla çalarak — görünüşte hızlı ve zamanında iletişim, beraberinde sonsuz bir boşluk getiriyor. Ve ben, gerçek bir alışverişe ulaşma arzusundan başka bir sebeple ciddi bir mektup yazmak için oturmaya karar verdim. Düşünmek, insan düşüncesi sadece bir beyin hareketi değildir; aynı zamanda fiziksel bir deneyimdir; parmaklarımız klavyeye vuruyor ve bazen mektubun ortasında, gerçekten ne demek istediğimizi biliyoruz.
Slowly, yeni postaları beklerken bana sonsuz bir zevk verdi. Mektup tamamen dünyanın öteki ucundan gelmiş olabilir ve ulaşması için tam 30 saatten fazla beklemek zorunda kalmış olabilir, ya da benimle aynı şehirden gelmiş ve gerçeği sadece bir saatte görmemiz gerekmiştir. Bu, bize kalem arkadaşlarımızı ve her mektubu değerli kılıyor — bazen onlardan aylarca haber almadıktan sonra bir gün açıp eski bir arkadaştan uzun bir mektup bulmak; beklerken sadece hareketli bir duyguya dönüşebilen klasik bir dönem mutluluğudur.
Eski Sovyetler Birliği ve Ortodoks Kilisesi’ni Rusya’dan öğretmenlerle, post-kolonyalizmi ve yeni çağ mimarisini Afrika’dan öğrenciler ve sanatçılarla, ortak tarihi, farklılıkları ve uzlaşıyı Çin ana karasından, Hong Kong ve Tayvan’dan arkadaşlarla tartıştım – dünyanın dört bir yanından arkadaşlarla kutsandım. Latin Amerika edebiyatı kadar yalnız ve derin, bilim kurgu kadar yükseltici; farklı insanlardan gelen yansımalar, uluslararasıcılığın ne olduğunu ve insan ruhunun ne olduğunu gerçekten fark etmemi sağladı.
Mektup yazmak, kendi zamanımızı yatırmanın, başkalarının zamanını ciddiye almanın ve nihayetinde insanlığa sevgi göstermenin harika bir yoludur.
