Başlangıçta İngilizce olarak yazılmıştır, OpenAI tarafından çevrilmiştir.
“Slowly” ile Kazara Edindiğim Dostluk – Sabır, Karantinalar ve 20 Sayfalık Mektupların Hikayesi
Slowly ile arkadaş olmayı ilk kez Mayıs 2018’de denedim. Birkaç mektup gönderdim, bazılarını geri aldım ama beni heyecandan yerimden zıplatacak, kalemimi kaptıracak ve içimdeki Shakespeare’i ortaya çıkaracak bir şey yoktu. Sabır mı? Hiç duymamıştım bile. Bu yüzden bir ay sonra uygulamayı hiçbir tören yapmadan sildim ve hayatıma devam ettim.
Nisan 2020’ye hızlıca geçelim. Dünya bir anda durma noktasına geldi. Her yerde karantinalar, uçuşlar iptal, trafik yok, kaotik programlar yok—sadece ben, telefonum ve Play Store’da sonsuz bir kaydırma döngüsü. Ve tahmin et ne tekrar karşıma çıktı? Slowly.
“Neden olmasın?” diye düşündüm. Tekrar indirdim. Birkaç mektup gönderdim. Sonra… sessizlik. Tam iki ay boyunca. Hiçbir yanıt yok.
Tam pes etmek üzereyken (yine), Finlandiya’dan bir mektup geldi. İlk mektubu ben gönderdiğim için, gönderenin profilini gizlice inceleme şansım vardı. Ve işte oradaydı—cesur, doğrudan ve tuhaf bir şekilde heyecan verici bir not:
“Uyarı: uzun mektuplar ve saçma mizah içerir. Uyarıldınız.”
İşte bu! O an geldi! SONUNDA, saçma derecede uzun mektuplara olan sevgimi anlayabilecek biri çıkmıştı—küçük bir roman olarak kabul edilebilecek türden mektuplar. O ana kadar aldığım tüm yanıtlar açıkçası… hayal kırıklığıydı. Ama bu? Bu kader gibi hissettirdi.
27 Mayıs 2020’de Finlandiyalı mektup arkadaşımdan ilk mektubumu aldım ve işte o zaman Slowly ile yolculuğum gerçekten başladı. Beni ürkütücü bir şekilde andıran ama aynı zamanda ferahlatıcı derecede farklı biriyle tanışmıştım. Kelimelerine özen gösteren, “WhatsApp mesajı” gibi değil, “güvercinlerin taşıdığı antik parşömenler” gibi mektuplar yazan biri.
Her şey hakkında konuştuk—Laponya’daki kuzey ışıklarından Varanasi’deki Holi çılgınlığına, Stoacılıktan veganlığa, İkinci Dünya Savaşı’ndan çocukluk çizgi filmlerimize kadar. Sevdiğimiz 100 şeyin bir listesini yaptık, favori tariflerimizi paylaştık ve hiçbir zaman konuşacak konu bulamama sorunu yaşamadık. Hiçbir konu yasak değildi.
Beş yıl sonrasına saralım: 30’dan fazla saçma derecede uzun mektup, sayısız görüntülü arama, fiziksel olarak değiş tokuş edilen dört el yazısı mektup ve inanılmaz sayıda kartpostalın ardından, gönül rahatlığıyla söyleyebilirim ki bu “Beyaz Finlandiyalı Azrail” ile tanışmak hayatımın en güzel sürprizlerinden biri oldu.
Ve tüm bunlar Slowly olmasaydı mümkün olamazdı. Bu yüzden arkasındaki inanılmaz ekibe kocaman bir teşekkür—dünyanın dört bir yanındaki ruhları, her seferinde bir güzelce yavaş mektupla birbirine bağladığınız için teşekkürler!
