Nick ile "konuşmayı" seviyordum çünkü kendimi baskı altında hissetmeden istediğim her şeyi yazabiliyordum.

I forced my real life friends to join in. Even though I already knew my friends, talking them to on slowly was a completely different experience.

You do not have to be worried about being judged or misinterpreted at all. Everyone is so welcoming and accepting.

I could open up and my insecurities of fitting in were understood with curious encouragement.

Because of you, I have 2 friends, one fluent with whom I share with all my trust and soul and another with whom I have to force myself a little.

Slowly gave me hope, captured in a letter.

Dünya korkutucu ve kaotik bir yer olabilir, ama burada sizinle birlikte bu zorluklara göğüs germeye istekli binlerce mil uzakta insan olduğunu bildiğinizde daha çok bir ev gibi hissediyor.

Of course, sociophobia didn't go anywhere, but it became easier to live with it.

This time, it was to a person living in the same country.

He introduced me to Slowly and told me if you're afraid to say things to your family, you should probably be fine to talk about it to a stranger.

Her şey hakkında derinlemesine konuşmak için yeni biriyle tanışmak üzere olduğumu bilmiyordum.

Uygulamayı açtım ve Alexandru’nun benim için endişelendiği ve son durumumu, nasıl olduğumu merak ettiği son mektubunu buldum.