Neredeyse binlerce kilometre uzaklıkta olmamıza rağmen, sanki aynı odadaymışız gibi hissettik.

Hayat sürprizlerle dolu.

Her şey, özüne dönmeye mahkumdur. Zaman ilerledikçe geride kalanların değeri daha fazla oluyor...

Belki beni buraya getiren bir tür yalnızlıktı. Ama, en derinde, türümüzün bir gerekliliği ve bir ihtiyacı: İletişim kurmak, birileriyle bir ilişki içinde olmak, bir bağ bulabilmek.

Bir şehri araçla gezerek tanıyamazsınız. O şehirde yürümeniz gerekir.

Hayatımda, beni büyük bir değişikliğe götüren o mektuba, Slowly sayesinde ulaştım.

Yanlış kişilerle karşılaşsanız bile umudunuzu kaybetmez ve beklerseniz bir gün sizinde diğer yarınızı bulacağınıza inanıyoruz.

Benim için aralarından birisi ön plana çıkıyordu. Ondan gelecek mektup için saatimin alarmını kuruyordum.

Çok güzel bir duygu, herkesin unutmuş olduğu hatta çoğu insanın hiç bilmediği bir duygu.

Bugün buluştuk, bu yıl içerisinde geçirdiğim sayılı güzel günlerden birini yaşadım.

SLOWLY sayesinde sabretmeyi, beklemeyi öğrendim. Tanıştığım onlarca kişi arasından biri benim için çok özel.

açıkcası 20 gün kapalı kaldıktan sonra bütün ilgi alanlarımı tüketmiş durumdayım.