Oryginalnie napisane w języku angielskim, przetłumaczone przez OpenAI.
Chciałem podzielić się swoim doświadczeniem z Slowly — nieoczekiwaną, ale niezwykle znaczącą podróżą, która sprawiła, że świat wydaje się trochę mniej ogromny. Ta platforma dała mi coś, o czym nie wiedziałem, że potrzebuję: prawdziwe więzi, budowane list po liście.
Moja przygoda zaczęła się jakiś czas temu, kiedy przypadkiem trafiłem na Slowly, szukając miejsca, gdzie można spotkać ludzi ceniących dobrą rozmowę — gdzie każde słowo nie jest pospieszne ani sprowadzone do 5-sekundowej wiadomości. Na początku nie wiedziałem, czego się spodziewać. W końcu, kto jeszcze pisze listy w dzisiejszej cyfrowej erze? Ale postanowiłem spróbować, mając nadzieję, że uda mi się nawiązać kontakt z kilkoma pokrewnymi duszami. I muszę powiedzieć: Slowly mnie nie zawiodło. 📬
Jednym z moich pierwszych listów był ten do kogoś w zupełnie innej strefie czasowej, tysiące kilometrów stąd. Zaczęliśmy wymieniać historie — na początku małe: ulubione książki, myśli o muzyce i te przypadkowe, dziwaczne momenty, które sprawiają, że czujemy się ludzcy. Z czasem listy stawały się coraz dłuższe, bardziej przemyślane, gdy odkrywaliśmy wspólne pasje, takie jak poezja, podróże i znajdowanie sensu w drobnych niuansach życia. Nawet znalazłem się w rozmowie o trudach rodzicielstwa z kimś na drugim końcu świata, co jako ojcu osiemnastolatka przyniosło mi zaskakujące pocieszenie. ✨
Jedna z najbardziej pamiętnych wymian listów była z kimś, kto uwielbiał literaturę klasyczną. Nasze rozmowy były niekończącym się tańcem słów, analizowaniem wszystkiego — od najgłębszych cytatów po najzabawniejsze nieporozumienia. Od tamtej pory wymieniliśmy niezliczone listy, a mimo że nigdy nie słyszałem jej głosu, jest w tym znajomość przypominająca obecność starego przyjaciela. Nawet zapoznała mnie z kilkoma utworami klasycznymi, które teraz towarzyszą mi w nauce. 🎶
A potem był kenijski przyjaciel od pióra, który wciągnął mnie w swój świat żywych kultur, dzikiej przyrody i nieskończonego optymizmu. Nauczyła mnie trochę suahili, choć wciąż jestem daleki od jego opanowania. Śmialiśmy się z naszych odmiennych światów i znaleźliśmy wspólny język w naszej miłości do opowiadania historii, rodziny i, co zaskakujące, popcornu (jest sztuka jedzenia go przez słomki, obiecuję). 🦒🍿
Przyszedłem na Slowly, myśląc, że znajdę kilka interesujących rozmów. To, co odkryłem, to przyjaźnie, które rozciągnęły się na kontynenty, zamieniły się w cyfrową korespondencję i pomogły mi poczuć się bardziej zakotwiczonym w tym szybkim świecie. Każda wymiana listów zbliżyła mnie nie tylko do zrozumienia innych, ale także samego siebie. 💌
Więc dziękuję, Slowly, za tę podróż. Za pomoc w nawiązywaniu kontaktów z ludźmi, którzy lubią dzielić się, słuchać i odkrywać. Wciąż piszę, wciąż się uczę i wciąż znajduję kawałki siebie w każdej historii, którą dzielę z nieznajomymi, którzy stali się przyjaciółmi.
Za wiele kolejnych listów, za sztukę cierpliwości i za magię słów, które przybliżają nas do siebie.
Cool Cool,
Edgar 🤓
P.S. Czy wiesz, że pierwszy na świecie samoprzylepny znaczek pocztowy, „Penny Black”, został wydany w 1840 roku? Na zawsze zmienił sposób, w jaki się komunikujemy — trochę jak Slowly robi teraz, ale z mniejszą liczbą koni w procesie. 🐴📬
#stampcollector
