Oryginalnie napisane w języku angielskim, przetłumaczone przez OpenAI.
Pobrałem aplikację Slowly w marcu zeszłego roku, zaledwie kilka dni po tym, jak Wielka Brytania wprowadziła ogólnokrajowy lockdown. To był dziwny czas, czas przesiąknięty strachem i chaosem, ale wśród tego wszystkiego znalazłem tę aplikację. Jestem bardzo wdzięczny, że to zrobiłem.
Pierwszego dnia korzystania z Slowly wysłałem listy do kilku osób w moim wieku i pamiętam, że czekałem cały dzień na odpowiedzi. Uwielbiałem sposób, w jaki listy przychodziły z opóźnieniem – oczekiwanie na wiadomość od zupełnie obcego człowieka jest tak ekscytujące. Okazało się, że kilka osób, z którymi się skontaktowałem, miało podobne zainteresowania i codziennie wymienialiśmy się wiadomościami, nasze listy stopniowo stawały się coraz dłuższe.
W czasie, kiedy mogłem poczuć się całkowicie odizolowany, w rzeczywistości czułem się bardziej związany niż kiedykolwiek wcześniej. Pandemia była wyjątkowa, ponieważ po raz pierwszy wszyscy na świecie mieli coś wspólnego. Zdałem sobie sprawę, że osoby, z którymi rozmawiałem, były w tej samej sytuacji co ja – uczęszczaliśmy na zajęcia online, dystansowaliśmy się społecznie i martwiliśmy się o bezpieczeństwo naszych rodzin i przyjaciół. Chociaż nasze kulturowe tło i styl życia były zupełnie różne, byliśmy głęboko związani. Slowly nauczyło mnie, że wszyscy mamy znacznie więcej wspólnego, niż myślimy.
W końcu, po sześciu miesiącach, wróciłem do szkoły we wrześniu. W tym momencie musiałem pisać mniej listów, ponieważ byłem zbyt zajęty, ale wpływ, jaki Slowly miało na moje życie, nie skończył się tam. Kiedy zacząłem ponownie wchodzić w interakcje z ludźmi, zauważyłem, że potrafię prowadzić lepsze rozmowy i łączyć się z ludźmi na głębszym poziomie. Przeszedłem od uczucia samotności w szkole do poznania kilku z moich (teraz) najlepszych przyjaciół. Slowly nauczyło mnie, że otwieranie się i bycie szczerym jest w porządku, a ludzie będą cię za to kochać i akceptować.
🙂
