เขียนในภาษาอังกฤษเดิม แปลโดย OpenAI
ในยุคของการสื่อสารแบบทันทีนี้ โลกดูเหมือนจะเล็กลงกว่าที่เคยเป็นมา อย่างที่เขาว่า โลกใบใหญ่ใบนี้ตอนนี้เหมือนจะอยู่แค่ปลายนิ้วของเรา มันน่าทึ่งมากที่ได้เห็นผู้คนเชื่อมต่อกันผ่านไมโครชิพเล็กๆ พูดคุยกันแบบเรียลไทม์ แลกเปลี่ยนถ้อยคำอย่างรวดเร็วราวกับกะพริบตา แล้วฉันหลอกใครกันล่ะ? พวกเขายังพบกันตัวเป็นๆ เหมือนกับว่ามีพ่อมดมาเปิดประตูมิติให้พวกเขา
แต่ท่ามกลางผู้คนที่ “ทำให้โลกเล็กลง” เหล่านั้น Slowly ก็ปรากฏตัวขึ้นในฐานะผู้ส่งสารจากอดีตกาล เป็นเหมือนของโบราณ Slowly กำลังว่ายทวนกระแส ทำให้โลกกว้างใหญ่เท่าที่มันควรจะเป็น เปิดโอกาสให้ฉันได้ไปเยือนโลกของการเขียนจดหมายถึงเพื่อนใหม่ มันเหมือนกับว่า Slowly นั่งอยู่ที่ที่นั่งคนขับของเครื่องย้อนเวลาแล้วถามฉันว่า “เฮ้ อยากไปด้วยไหม? ขึ้นมาเลย มาท่องเวลาไปด้วยกันเถอะ”
โอเค พอพูดถึง Slowly แล้ว คราวนี้ขอเล่าเรื่องของฉันเองบ้าง คุณรู้ไหม ว่ามีบางอย่างในความเงียบสงบ มันคือความสุขที่ไม่อาจอธิบายได้ เหมือนการได้เห็นรอยยิ้มของคนที่คุณรักหลังจากเวลาผ่านไปเนิ่นนาน มันมีความสุขในความเงียบสงบ ในโลกที่เต็มไปด้วยบทสนทนาอันรวดเร็ววุ่นวายนี้ และโชคดีที่ Slowly ทำให้ความสุขนั้นมีชีวิตขึ้นมาได้จริงๆ เมื่อคุณรอคอยจดหมายของใครบางคนมาถึงหน้าประตู และคุณแทบรอไม่ไหวที่จะฉีกซองจดหมายนั้น เปิดอ่านถ้อยคำของเขา แล้วรีบกลับไปที่โต๊ะเขียนจดหมาย ด้วยหัวใจที่เต้นระรัวและความตั้งใจสูงสุด คุณเขียนตอบกลับไปหาเขา และรอคอยจดหมายฉบับต่อไป ใช่แล้ว การรอคอย นั่นแหละ คือ exspectatio amoris ฉันเพลิดเพลินกับมัน และทะนุถนอมมิตรภาพนั้นด้วยหัวใจที่รักที่สุด
แล้ว Slowly ล่ะ? มันคือพานกพิราบสื่อสารของฉัน ที่ทำให้ทุกอย่างเป็นจริงได้ และฉันรักนกพิราบของฉัน…
