Shishi
Originally written in English. Translated by Kittipong.
ฉันไม่ค่อยเก่งเรื่องการหาเพื่อนเลย ฉันเป็นคนที่แค่ทักทายคนที่หน้าคุ้นๆด้วยคำว่า “สวัสดีค่ะ” หลังจากนั้น บรรยากาศก็จะอึดอัด เราคงต้องกล่าวคำอำลาแม้ว่าเราไม่ได้คุยอะไรกันเลย ปกติแล้วเราก็แค่ทักทายกันแล้วก็ต่างคนต่างไป
แต่พอช่วงที่โควิดระบาดหนักๆ ฉันก็เพิ่งรู้ว่าการไม่มีใครคุยด้วยมันแย่ขนาดไหน จริงอยู่ว่าเราไม่ได้ต้องการ “คนคุย” มากมายขนาดนั้น แต่การมีเพื่อนมีคนที่คุยด้วยเล่นๆหรือคุยกันด้วยความจริงใจมันเป็นอีกเลเวลของความสุขเลย ฉันอยากมีเพื่อนแต่ฉันไม่รู้จะเริ่มยังไง
นั่นแหละค่ะที่ฉันได้เจอกับ Slowly ฉันเข้าไปใน App Store หวังว่าจะเจอแอปดีๆสักแอป เพราะเบื่อและมึนกับแอปเดิมๆที่เล่นอยู่ เลื่อนดูไปเรื่อยๆ ในหมวด Today แล้วก็ไปเจอเรื่องราวของแอปสีเหลืองอันนี้น่าสนใจ “อ้าว” ฉันพูดขึ้นขณะกดเข้าไปดูเรื่องราว “สวยจัง!” ฉันเริ่มอ่านเรื่องราวแล้วก็ค่อยๆรู้สึกว่านี่แหละคือแอปที่ฉันตามหา! ฉันดาวน์โหลดทันที ปั๊ง! แต่ต้องรอจดหมาย ห๊ะ!?
แต่การรอคอยจดหมายนี่แหละค่ะที่ทำให้ Slowly พิเศษและมีคุณค่า มันแสดงให้ฉันเห็นถึงความบริสุทธิ์และเรียบง่ายของตัวอักษรแต่ละตัว มันพาฉันกลับไปสู่ช่วงเวลาที่มิตรภาพถูกสร้างขึ้นจากการรู้จักตัวตนของอีกคนโดยไม่ตัดสินเขาจากรูปลักษณ์ เพียงแค่ปล่อยให้บุคลิกภาพของเราไหลไปตามตัวอักษร เราก็สามารถบอกให้คนอื่นรู้ว่าเราเป็นใครได้ แม้จะอยู่ห่างไกลกัน
สรุปง่ายๆ คือฉันหาเพื่อนได้ที่นี่และเปล่าเลยค่ะ พวกเราคุยกัน ไม่ใช่แค่ทักทายแล้วก็จบแต่คุยกันมากกว่านั้น!
ฉันรู้สึกอยากขอบคุณแอปนี้ตลอดไป มันสอนบทเรียนชีวิตให้ฉันมากมาย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องมิตรภาพ ความเข้าใจและการยอมรับ มันเป็นแอปฟรี แต่จริงๆแล้วมันเปลี่ยนชีวิตเลยค่ะ
