Originally written in English. Translated by aleyhasbabyface.
Ben bir ”Slowly Hikaye” severiyim. Bu iyi uygulamadan diğerlerinin deneyimlerini okumayı seviyorum. Ve dahası, bazı hikayelerin ortak yanları vardır, aniden ortadan kaybolan biriyle mesajlaşmak gibi.
Ben bu insanlardan biriyim.
Benimki, hikayelerini paylaşan diğerleri gibi değil. Ama hikayemi paylaşmak istiyorum.
Slowly’i, başka bir şehre taşınmadan önce Mayıs 2021’de keşfettim.
Hala sebebini bimiyorum ama sosyal medya benim midemi bulandırmaya başladı ve arkadaşlarımla olan anlık konuşmalar beni çok fazla yordu.
Onlara yazmayı bıraktım, ve beklediğim gibi, bana ulaşmadılar. Üzgün, özgür ve yalnız hissettim.
İyi bir deneyim ve arkadaşlık edinmek için Slowly’i indirdim. İşte bu Türkiye’den sevimli meleğimi bulduğum zaman.
Arkadaşlarımın olmaması ve yaşadığım çevrede karantinadan ve canlı derslerden dolayı yaşayamama rağmen, o benim depresyon dönemimde tek ve koşulsuz arkadaşımdı.
Birbirimize çok şeyler söylemeye başladık, o bana seyahat deneyimleri ve ailesi hakkında konuşurdu ve her şey çok eğlenceliydi. O bana seyahat fotoğraflarını gönderirdi, ben de ona alay ettiği ama sonunda değerli olarak gördüğü resimlerimi gönderirdim.
İnsanlar eşsiz,ve ne kadar garip görünse de, onlar gelmeleri gerektiğinde gelirler. Otomatik eşleşmeyle tanıştığım bu kişinin o olduğu için çok minnettarım.
Ne yazık ki, önce geri dönüp ona gelişmiş bir versiyonumu göstereceğime ve belki de mektup göndermeye devam edeceğime ya da birbirlerini destekleyen mektup arkadaşlarımın güzel bir anısıyla baş başa kalacağıma söz vererek vedalaşmadan mektuplarına cevap vermeyi bıraktım.
Benim durumummda, onun mektuplarına cevap vermemi engelleyen şey güvensiz olmam, depresyonum, aile problemlerim ve zamanımın olmamayışıydı. Sorunlarımı okumak için yaşamlarının kısa anlarını bana ayıran arkadaşlarım sayesinde şu an daha iyiyim.
Eğer böyle bir arkadaşın varsa, onlara mektup göndermeyi bırakma. Kötü zamanlardan geçiyor olabilir ve hiçkimsenin onları desteklemediğini düşünüyor olabilirler. Yolunu kaybetmiş birinin yolunu bulmasına yardımcı olabilirler. (Kendimi adlandırdığım şey bu. Böyle bir insan olduğumu düşünüyorum.)
Kaybolmuş biriyim ve umarım bir başkasının gününü benimki gibi güzelleştiririm.
Slowly’nin benim hayatımda büyük etkileri var. Meleğimle ve başka insanlarla tanıştım. Hepsi,bir mektubun kişinin hayatını kurtarabileceğini kanıtlayan güzel hatıralar olarak kalacak. Son zamanlarda, cesaretlendirici bir mektup, tavsiye edilebilecek bir şarkı ve sonunda küçük bir veda olan; ”Buna cevap verme,ben sadece küçük bir ışık varken gününüzü aydınlatmayı amaçlayan bir gezginim.” gibi rastgele mektuplar göndermeyi düşünüyorum.
Kim bilir, belki bir gün sana, hayatını aydınlatmak isteyen kayıp birinin mektubunu gönderirim. Ve belki, bütün bir mektupta geçtiği gibi sen de hayatının meleğini bulursun. Kişiler doğru zamanda gelecek! Harika!
