Başlangıçta İngilizce olarak yazılmıştır, OpenAI tarafından çevrilmiştir.
Covid-19 pandemisi sırasında, arkadaşlarım üniversiteye giderken ve ben bir yıl ara vermeyi seçerken çok zorlandım. Geçemediğim karanlık bir tüneldeydim – bir impulsivite trapezi endişelerimi gizliyordu; görebildiğim tek ışık geçmiş başarılarımdı. Böylece, o dönüm noktalarını tüm kişiliğim haline getirdim. Olabileceğim tüm ihtimalleri bir kenara attım.
Bu durum, özellikle Bipolar bozuklukla mücadele ederken zordu. Mani ve depresyon evrelerinden geçtim. Çoğu zaman, sürekli gözlendiğimi hissediyordum. Bu yüzden Slowly’de insanların ismimi çözmesi için küçük bir görev yarattım; ipuçları kitaplardan (şu sayfa, şu cümle, beşinci harf) geliyordu. Tanınmak istiyordum ama bulunmak istemiyordum.
Ta ki burada, İspanya’da yaşayan bir Amerikalı olan mektup arkadaşımla tanışana kadar. O, karanlık düşüncelerimin çığından çıkmama yardım etti.
Birbirimiz için kısa hikayeler ve hatta romanlar yazarken, zihnimi çözmeyi öğrendim. Taslaklar, düzenlemeler, revizyonlar. Slowly ve istikrarlı bir şekilde kendime karşı daha nazik olmaya başladım ve sonunda insanların gelip büyüdüğünü öğrendim. Kendini kabul etmenin erdemi artık sadece kendime inanmakla sınırlı değil, aynı zamanda Bipolar evrelerim arasındaki her tehlikeli belirsizliğin anlatılmaya değer olduğunu bilmekle ilgili. Bu, gizemli kısa hikayelerimde ipucu olarak kullandığım her müzikal eserde vardı. On bölümlük deneme projemde beni aştı ve varlığını sürdürdü.
Şimdi, birçok dergide yayımlandım ve dans-slam şiir performansı ile bir tiyatro oyununun yönetmeniyim. Bu dönem üniversitede bir film yönetmeyi dört gözle bekliyorum. İngiliz Edebiyatı okumak benim için her zaman bir armağan oldu, ancak kendimi tekrar tekrar Slowly’deki mektup arkadaşlarımdan aldığım destek, şefkat ve kararlılığa dönüp bakarken buluyorum. Bu kelimeler sonsuzdur ve her zaman çalışılabileceklerin ötesinde bir anlam taşıyacak; büyünün gerçek olduğuna dair yaşayan bir kanıt.
Mektup arkadaşım İspanyol Edebiyatı okuyor ve Antropoloji üzerine yan dal yapıyor. Ortak ilgimiz birbirimize mektup göndermekle başladı ve şimdi değişim öğrencisi olarak evimizden çok uzak kıtalara seyahat ettik. Bazı kelimeleri Cruzcampo birasından daha zor yutuyordum. Bazıları ise Hanuka yemeği beklerken yazılmış sürprizlerdi. Dikkatlice hazırladığımız mektuplardan içimizi dökmeye kadar birlikte büyüdük.
Slowly’de çoğu Almanya, ABD, Çek Cumhuriyeti, Myanmar ve Güney Kore’den gelen 100’den fazla arkadaşım var. Bu sayı beni yeni bir hesap açmaya itti; her gün televizyonda hiç görmediğim ülkelerden, örneğin Uganda, Hırvatistan, Azerbaycan, Faroe Adaları’ndan gelen 8-9 mektuba cevap vermek için bir program hazırlıyorum. Sanırım, sadece huzur bulmakla kalmayıp, kendimi tahmin ettiğimden daha fazla edebiyata kaptırdım. Bunun için her zaman minnettar olacağım.
Teşekkürler Slowly, mektup arkadaşlarım ve ekip.
