Arkadaşlık hakkında güzel bir anım var, o da üç yıl boyunca mektuplaştığım mektup arkadaşımla tanıştığım zamandı.

Geçmişteki ben, artık insanlarla kolayca konuşabildiğime ve sürekli bunalmadığımı...

Hayatın ne kadar öngörülemez olduğunu görmek komik: her zaman ruh eşinizi en az beklediğiniz anda ve yerde bulursunuz…

After only a short period of time, I soon realized I wasn’t all that different in this world.

A. kaçmadı ve bakışları nihayet ilk kez kesişti. Beklediklerinden farklıydı, ama daha iyiydi...

By simply letting our personalities flow through our letters, we were able to convey to others who we are despite the distance.

İnsanlarla tekrar etkileşim kurmaya başladığımda, daha iyi konuşmalar yapabildiğimi ve insanlarla daha derin bir bağ kurabildiğimi fark ettim.

Maybe not all people are interested in this topic. But compared with the instant chats, writing here is more healing for my soul. I feel accepted in the decent way of talking.

Writing all these letters have helped me get through some really hard time.

For the first time I didn't feel alone, even though I was alone at home.

Maria’nın mektupları ve tutkusu, pişirme tariflerine olan ilgimi artırdı ve pişirme sevgimi ateşledi.

I felt incredibly lonely, and that's when Slowly stepped in.