Slowly gave me hope, captured in a letter.

Uzun zamandır yaşamadığım duyguları yaşıyorum bu sayede. Sevdiğimiz şeyleri paylaşıyor sevmediğimiz şeyleri sevmeye çalışıyoruz.

SLOWLY sayesinde sabretmeyi, beklemeyi öğrendim. Tanıştığım onlarca kişi arasından biri benim için çok özel.

Dünya korkutucu ve kaotik bir yer olabilir, ama burada sizinle birlikte bu zorluklara göğüs germeye istekli binlerce mil uzakta insan olduğunu bildiğinizde daha çok bir ev gibi hissediyor.

Onu arkadaş listemde tutmaya devam ettim, çünkü bu, uygulamadaki en sevdiğim karşılaşmalardan biriydi.

Onun mektuplarına, gerçek adını bilmeden veya yüzünü, bir fotoğrafını görmeden önce aşık oldum; mektupları aracılığıyla önemli olanı gördüm: ruhunu.

Bir şeyin kıymetini, onu kaybedene kadar bilemezsin...

O dünyanın diğer ucunda ve kendimi çoğu insandan daha yakın hissediyorum.

Just as I made sending letters through Slowly a fundamental part of my routine, I also learned to listen to my penpals.

Why would I want to do that, when I have instant messaging? When there are much faster, quicker ways to contact people than wait hours?

Mandarin dilim kesinlikle geliştiği için gururluyum ve Senegal'den İsviçre'ye ve Hong Kong'a kadar gençlerle konuşabildim.

Gelecek ay, aramızdaki 320 kilometreyi aşacak ve nihayet tanışacağız.