Her şey, özüne dönmeye mahkumdur. Zaman ilerledikçe geride kalanların değeri daha fazla oluyor...

Because of the restrictions and the DONTs my parents have set for me, I grew up to always desire friendship and love from others.

The first letter I’d ever sent was the very first letter she had ever read. Coincidental?

Mektuplarınız birini iyileştirebilir, hassas bir ruhu sevebilir, iyiliği yüceltebilir ve davayla savaşabilir.

O ana kadar bu kadar benzersiz bir yazışma parçası almamıştım ve kişisel deneyimimde kesinlikle iz bıraktı.

My story through Slowly isn't a love story, at least not in a conventional way. It's more of a story about self-discovery.

I've experienced the most tiring struggle to socialize. The era of the internet doesn't guarantee interconnections, especially in most social media I use.

Bu “umutsuz romantik” kelimesinin bana neden böyle güçlü bir his verdiğini, cevabını beklerken geceleri beni uyanık tuttuğunu açıklayamıyorum...

Belki beni buraya getiren bir tür yalnızlıktı. Ama, en derinde, türümüzün bir gerekliliği ve bir ihtiyacı: İletişim kurmak, birileriyle bir ilişki içinde olmak, bir bağ bulabilmek.

Fortunately, I got a chance to visit her place for my work. We met and clicked instantly.

Bazı sohbetler, dünyayla ya da kendimle ilgili yeni veya ilginç bir şey öğrenmemi sağladı...

Mektupların insanlar için çok özel bir büyüye sahip olabileceğine inanıyorum.