I remember back in 80's I used to write real mail made out of paper & pen with stamps and such.

Harika bir insanla tanıştım. Mektuplarını okurken kendimi İspanya'da kendimi gibi hissediyorum.

Till now we haven't exchanged numbers or want to connect on some other apps. Honestly we are happy writing letters to each other and not planning to change that.

Artık Güney Kore'ye bilet alıp Seul'e giderek harika ruh eşimle tanışma hayalim var!

Bu güzel arkadaşlığı şekillendiren her mektup birer şarkı, hikaye, ilginç sorular ve ilginç kullanıcı adlarıydı.

With no pretense, I suddenly found special people who cheer up my heart and make smile and laugh many times.

Atlantis'i bulmak gibi. Benimle birlikte aynı ilgi alanlarına sahip olan bir sürü iyi insan buldum.

Bu sadece bizi değil, hayatlarımızı ve kalplerimizi de birbirine bağladı...

But here, I can get a new friend everyday.

Uçakla geldi ve beni görmek için 200 km araba sürdü... beni mi? Sadece... beni mi?

Onun yumuşak, tatlı sesini hoş Farsça sözcüklerle birlikte dinlediğimde kalbim eridi.

Every single sentences, warm up my heart at the darkest moment in my life.