O, şehrime geldi ve tanıştık, hayatımın en güzel haftalarından birini geçirdik. O, en iyi arkadaşlarımdan biri haline geldi.

Harika bir insanla tanıştım. Mektuplarını okurken kendimi İspanya'da kendimi gibi hissediyorum.

Artık Güney Kore'ye bilet alıp Seul'e giderek harika ruh eşimle tanışma hayalim var!

Bu güzel arkadaşlığı şekillendiren her mektup birer şarkı, hikaye, ilginç sorular ve ilginç kullanıcı adlarıydı.

But here, I can get a new friend everyday.

Kendisi benden 60 yaş büyük, ama yine de ortak noktalar bulup paylaşabiliyoruz.

İlk mektup arkadaşımın yazdığı gibi kimsenin bana yazacağını ummadım.

mektubunu yanıtlamak için sabah 05.00’te kalıyordum , böylece günün her saatini kullanıp 24 saat içinde 2 döngü yapabilecektik!

You can think that we're talking around 2~3 years of friendship. Okay, it's only a month and ~100 letters exchanged...

Küçükken bana otizm teşhisi konuldu ve bu insanlarla iletişim kurup arkadaş olmamı zorlaştırdığı için annemi çok üzdü.

At last, I found her. I waved at her through the window, our first meeting. We just stared each other for sometime and then I left...

And right now, she's out there, living her life. It was honestly one of the greatest things I've ever experienced in my life...