Artık insanlar tarafından reddedilmekten korkmuyorum çünkü kusurlarım ve hatalarım ne kadar kötü olursa olsun beni olduğum gibi kabul edecek birilerinin her zaman olacağını biliyorum.

They listen to me vent, they reassure me and I know that eventually everything will be okay.

Ve bana söylediği en güzel şey, bir gün Korece bir mektup değiş tokuş edebileceğimiz günü sabırsızlıkla beklediği :)

İnsanlarla tekrar etkileşim kurmaya başladığımda, daha iyi konuşmalar yapabildiğimi ve insanlarla daha derin bir bağ kurabildiğimi fark ettim.

On my birthday this year, she wrote me one adorable letter and made me two beautiful music playlists which i listen to literally daily.

For the first time I didn't feel alone, even though I was alone at home.

Burada tanıştığım harika insanlara teşekkürler, 100'den fazla farklı ülkeden şarkılarla bir Spotify çalma listesi oluşturduğum.

Gerçek hayatta uygulamadaki kadar rahat konuştuk, alışveriş merkezinde dolaştık ve Dippin' Dots'ta dondurma yerken...

Uzun zamandır yaşamadığım duyguları yaşıyorum bu sayede. Sevdiğimiz şeyleri paylaşıyor sevmediğimiz şeyleri sevmeye çalışıyoruz.

Dünya korkutucu ve kaotik bir yer olabilir, ama burada sizinle birlikte bu zorluklara göğüs germeye istekli binlerce mil uzakta insan olduğunu bildiğinizde daha çok bir ev gibi hissediyor.

Of course, sociophobia didn't go anywhere, but it became easier to live with it.

Onun mektuplarına, gerçek adını bilmeden veya yüzünü, bir fotoğrafını görmeden önce aşık oldum; mektupları aracılığıyla önemli olanı gördüm: ruhunu.