Uykusuz bir gece, aklıma bir fikir geldi: Slowly’deki yaşça büyük olanlara neden sormayayım?...

CDMX merkezinde keyifli bir öğleden sonra geçirdik, Bellas Artes'ten geçip Latinoamerikan Kulesi'ndeki klasik bir kafeye gittik. Eşsiz bir deneyimdi.

Seyahat etmek her zaman istediğim bir şeydi ve Slowly benim için bir seyahat aracına dönüştü.

Bu benim hikayem, kendimi anlayışımın ve kabullenişimin hikayesi.

Burada dünyanın dört bir yanındaki insanlara mektuplar yazarken, rahatsızlıklarımla ilgili hiçbir sıkıntım olmadığını hissediyorum.

Burada İngilizce ve Korece pratiği yapabileceğimi ve sonunda ders kitaplarımda bahsedilen şeyleri deneyimleyebileceğimi düşündüm.

Hindistan ve Pakistan sınırını aşan Manav ve Aisha’nın dostluğu, benim için sonsuza kadar değerli olacak.

Mektup arkadaşınızı hayata geçerken, onun hakkında çok şey öğrendiğiniz bir arkadaş olarak somutlaşmasını izlemek, en duygusal ve gerçeküstü hislerden biridir.

Kronik hastalıklar insanları yalnız hissettirebilir, ancak çevrimiçi topluluklar bize birilerinin umursadığını gösteriyor.

Büyük sosyal platformlarda var olan genel kaosun aksine, böyle nispeten barışçıl bir sanal ekosistemin varlığına inanmak zor, ama… Evet, var!

Benim için, bu kadar farklı bir fikre sahip bir uygulamayı indirmenin küçük bir eylemi, hayatımı tamamen ve olağanüstü bir şekilde değiştirdi...

Benim Slowly hikayem aslında İngilizcemi geliştirmek için indirdiğim bir uygulamayla başladı.