Originally written in English. Translated by Melom.

Slowly ile ilgili dramatik ya da muhtemelen olağanüstü bir hayat hikayem yok. Bunda yanlış bir şey olduğundan değil, başkalarının bir zamanlar yabancı olan birinin hayatlarını nasıl değiştirdiğine, açılacak birini nasıl bulduklarına, daha önce sahip olmadıkları desteği nasıl bulduklarına dair Yavaşça Hikayelerini okurken her zaman empati kuruyor ve hatta büyüleniyorum. Aslında bunları sıralarken, hikaye anlatımımın başlangıçta gittiği yeri biraz değiştirmek zorunda kalacağımı düşünüyorum çünkü hepsi benim için de geçerli.

Arkadaşım, mektup arkadaşım, aylardır hayatımın bir parçası. Geçenlerde en iyi deneme ve mektup yazarının ben olduğumu söyledi, şimdi burada kulağa abartılı geliyor ama bağlama uyuyordu ve her halükarda duymak çok iç açıcı ve gülümseten bir şeydi. Ve bu hikayeyi gerçekten bitirebileceğim umuduyla bu paragrafları Word’de yazmama neden olduğu için kesinlikle ilham vericiydi (Güncelleme: Bitirdim!).

İnsanların bu kadar iyi anlaşabilmesi çılgınca. Tesadüfen dişlerimi fırçalıyordum ve birden aklıma bir düşünce geldi – iki insanın birbirini bulması, aynı sayfada yer alması ve birlikte iyi çalışması için evrende ya da her kimse onun planında kaç kutunun işaretlenmiş olması gerektiğini hayal edin. Kusurlu ama doğru bir şekilde, bazen elektrik biraz kesilse ya da hafif bir iletişimsizlik ortaya çıksa bile (bunlardan kaçabilir misiniz?), bir gerçeği bilirsiniz – ve buna derinden güvenirsiniz çünkü bu çok basit ama doğrudur – o sizin için oradadır ve siz de onun için oradasınızdır. Hayatın oldukça istikrarsız bir evresinde benim için son derece değerli olan bu güven ve huzur duygusu, diğer her şeyi silip süpürüyor ve geri kalan her şeye anlam katıyor.

“Hiçbir şey mükemmel değildir” sözünü zaman zaman söylerim ve arkadaşım bu sözle tartışmayı sever. Her zaman bir şeylerin mükemmel olduğundan emin olduğunu söyler. Bu inancı paylaşmasam da ona saygı duyuyorum. İşte burada hayata bakışımız farklılaşıyor. Farklı olmalarını seviyorum. Ahlak, mutluluk, aşk, hayat hakkında bazen bizi bir uzlaşmaya götüren ama götürmediğinde bile tüm bu soruların sergilediği belirsizliği keşfetmemizi ve neye inandığımızı daha derinlemesine anlamamızı sağlayan bu uzun tartışmaları yapabiliyoruz. Bazen bu konuşmalar sadece yazılı olarak gerçekleşebilir. Bir mektup formatında. Bir mektubu tamamlamanın saatlerinizi aldığı ve kelimeleriniz hedefe ulaşana kadar daha fazla beklediğiniz durumlarda.

Arkadaşım hayatımdaki büyük değişimlere tanık oldu – bazı ilk zamanlarıma, taşınma eylemime, uzun yıllar süren arkadaşlık ayrılıklarıma – ve ben de onun değişimlerine tanık oluyorum. Sadece kelimeler üzerinden ne kadar yakın bir ilişki geliştirebileceğinizi görmek ne kadar eğlenceli değil mi? Kelimeler çok büyük bir güce sahip, özellikle de Slowly’nin bizden istediği gibi onlara emek verirseniz. Bu çok güzel.

İnsan ilişkilerinin inanılmaz derecede karmaşık olduğunu düşünmeye başladım. Aslında insanlar öyle. İstemeden de olsa iyi bir ilişki için gerekli olan üç C teorisini geliştirdim – konuşma, iletişim ve bağlantı. Biz insanlar, sadece bir sohbet başlatmakla kalmıyor, aynı zamanda fiziksel olmadan, hatta birbirimizi çok sık görmeden internet üzerinden iletişim eylemi yoluyla bir bağlantı kurabiliyor ve bunu sürdürebiliyoruz – ve bu benzersiz (einzigartig, Alman arkadaşım muhtemelen böyle derdi ama dil öğrenmeye başladığımdan beri bazen ben de kullanabiliyorum) bir fenomen Slowly bunun için harika.

Bu notla yazımı bitirmek ve arkadaşımla birlikte C’leri yaratmaya devam etmek üzere ayrılmak istiyorum. İşte benim Slowly Hikayem bu. Sakinliğin ve büyümenin hikayesi.