We brachten een aangename middag door in het centrum van Mexico-Stad, wandelend door Bellas Artes en naar een klassiek café in de Torre Latinoamericana. Een unieke ervaring.

Ik wilde altijd al reizen, en Slowly was voor mij een middel om te reizen.

Het is mijn verhaal, het verhaal van mezelf begrijpen en mezelf accepteren.

When I write letters here to people around the world, I feel like I don't have any trouble with my disorders.

I thought that I could practice English and Korean here, finally try the things which my textbooks talked about.

The friendship of Manav and Aisha, across the border of India and Pakistan, will be cherished by me forever.

I choose to be kind - and I think we all should

Je penvriendin tot leven zien komen, en haar transformeren in de vriendin waar je zoveel over hebt geleerd, is het meest sentimentele en onwerkelijke gevoel ooit.

Chronic illness can make people feel alone, but online communities let us know, somebody cares.

After only a short period of time, I soon realized I wasn’t all that different in this world.

Making connections with people has always been hard for me...

It’s hard to believe that a relatively peaceful virtual ecosystem like this one exists in the current day...