Eğer birisi bana bir sene önce Slowly'de tanışacağım İtalyan bir erkeğin ruh eşim olacağını, mektuplar paylaşacağımızı, sonra buluşup aşık olacağımızı söyleseydi, asla inanmazdım.

Arkadaşlığımız "Sıcak Saygılar "dan "Tonlarca Sevgi "ye doğru yol aldı ...

Bir yıl öncesinden beri kendimi çok üzgün hissediyordum ve derin bir melankolinin içindeydim. Hayatıma bir meleğin gelmesi için her gün dua ettim, her ne kadar meleğim fiziksel olarak beni selamlamak için görünmese de, bir mektup aracılığıyla geldi ...

Küçükken bana otizm teşhisi konuldu ve bu insanlarla iletişim kurup arkadaş olmamı zorlaştırdığı için annemi çok üzdü.

She actually listened to what I had to say and think in times when real world colleagues and friends didn’t find the the time or care too...

Onun karşısına transseksüel olarak çıktım ve beni olduğum insan olarak gören tek kişi oydu. Vücudumu değil ,beni görüyordu.

Gerçek dünyada pek arkadaşı olmayan bir adamdım. Daha çok içe dönük biriydim.

Slowly sayesinde hayatımı çok farklı şekillerde zenginleştiren bir insan buldum ve artık onsuz olmayı hayal bile edemiyorum...

Gülümsememin tek sebebinin mektupları olduğu günler oldu, pek çok insanın bilmediği hikayelerimizi paylaşıyoruz.