Küçükken bana otizm teşhisi konuldu ve bu insanlarla iletişim kurup arkadaş olmamı zorlaştırdığı için annemi çok üzdü.

She actually listened to what I had to say and think in times when real world colleagues and friends didn’t find the the time or care too...

Hayır, o benim sevgilim değil, en iyi arkadaşım da değil. Ama o son derece özel...

Ona transseksüel olarak açıldım ve o, beni bir insan olarak gerçekten görebilen tek kişi, vücudumu görmüyor, beni görüyor.

Gerçek dünyada pek arkadaşı olmayan bir adamdım. Daha çok içe dönük biriydim.

Sahip olduğumuz biraz boş zamanla küçük bir iş birliği yaptık. Bizi bir çizgi film ayısı ve bir baykuş olarak çizdim, o da sürpriz olarak boyadı.

Slowly sayesinde hayatımı çok farklı şekillerde zenginleştiren bir insan buldum ve artık onsuz olmayı hayal bile edemiyorum...

Gülümsememin tek sebebinin mektupları olduğu günler oldu, pek çok insanın bilmediği hikayelerimizi paylaşıyoruz.