Birisi bana yanıt verdiğinde, onlara bir mektup gönderdiğim için mutlu olduklarını her zaman söyleyebilirim.

odamdan çıkmak zorunda kalmadan harika yerleri ziyaret edebiliyor ve insanlarla konuşabiliyorum.

Anlık mesaj trafiğinde mahsurken, Slowly bana insanlarla iletişim kurmanın başka bir boyutunu açıkça gösterdi.

O zaman insanların bu uygulamayı neden kullandıklarını fark ettim. Buna değer kılan beklemekti.

You do not have to be worried about being judged or misinterpreted at all. Everyone is so welcoming and accepting.

Aklından geçen her şeyi tamamen dürüst bir biçimde anlatıp içinizdeki endişelerden arınabiliyorsunuz. Başka hiç kimsenin bilmediği konuları rahatça anlatabiliyorum.

I could open up and my insecurities of fitting in were understood with curious encouragement.

Gerçek hayatta uygulamadaki kadar rahat konuştuk, alışveriş merkezinde dolaştık ve Dippin' Dots'ta dondurma yerken...

Letters are not for everyone. I had sent letters to my friends on their birthdays and they have, without fail, never written back.

Dünya korkutucu ve kaotik bir yer olabilir, ama burada sizinle birlikte bu zorluklara göğüs germeye istekli binlerce mil uzakta insan olduğunu bildiğinizde daha çok bir ev gibi hissediyor.

Of course, sociophobia didn't go anywhere, but it became easier to live with it.

Onun mektuplarına, gerçek adını bilmeden veya yüzünü, bir fotoğrafını görmeden önce aşık oldum; mektupları aracılığıyla önemli olanı gördüm: ruhunu.