Bir mektup alacağımı gördüğümde vücuduma hücum eden heyecan hissi çok tuhaf.

"Slowly"de iyi bir arkadaş buldum! Beni her zaman destekliyor, anlıyor, önem veriyor ve her durumda yanımda oluyor.

I always had them when I felt down and when I felt happy, and I too was with them, all of us following each others' journey.

A. kaçmadı ve bakışları nihayet ilk kez kesişti. Beklediklerinden farklıydı, ama daha iyiydi...

Sadece kelimelerle bu kadar yakın bir ilişki geliştirebilmek eğlenceli değil mi?

Bir gazeteci olarak, insanları ve hayatı nasıl deneyimlediklerini daha iyi tanımayı seviyorum. Ancak Slowly, beklediğimden daha fazlasını deneyimlememi sağladı.

Derinlerde, herkesin kendi kültürlerinin sınırlarının ötesinde neler olduğunu keşfetmek istediğini düşünüyorum—büyük, geniş dünya.

The act of correspondence where you share a bit about yourself can make you feel a smidge vulnerable at first, but if you give it some time, it will pay off.

Her şey "Saudações cara compatriota!" ("Merhaba sevgili vatandaş!") cümlesiyle başladı ve toplamda 103 mektup alışverişinde bulunduk.

Artık insanlar tarafından reddedilmekten korkmuyorum çünkü kusurlarım ve hatalarım ne kadar kötü olursa olsun beni olduğum gibi kabul edecek birilerinin her zaman olacağını biliyorum.

By simply letting our personalities flow through our letters, we were able to convey to others who we are despite the distance.

I’m truly happy that we got to know each other through that app, and that both of us can find support in each other.