Slowly, mektuplarda kalbimi ve duygularımı bıraktığım ve diğer insanlardan da aynı şekilde aldığım güvenli ve sıcak bir alan haline geldi.

Burada dünyanın dört bir yanındaki insanlara mektuplar yazarken, rahatsızlıklarımla ilgili hiçbir sıkıntım olmadığını hissediyorum.

Kronik hastalıklar insanları yalnız hissettirebilir, ancak çevrimiçi topluluklar bize birilerinin umursadığını gösteriyor.

"Slowly"de iyi bir arkadaş buldum! Beni her zaman destekliyor, anlıyor, önem veriyor ve her durumda yanımda oluyor.

I always had them when I felt down and when I felt happy, and I too was with them, all of us following each others' journey.

I’m truly happy that we got to know each other through that app, and that both of us can find support in each other.

They listen to me vent, they reassure me and I know that eventually everything will be okay.

When my father was diagnosed with terminal cancer two years ago, it was my Slowly family who helped me through.

İnsanlarla tekrar etkileşim kurmaya başladığımda, daha iyi konuşmalar yapabildiğimi ve insanlarla daha derin bir bağ kurabildiğimi fark ettim.

The first letter I’d ever sent was the very first letter she had ever read. Coincidental?

I've always loved talking and finding out new things. Once I click with a certain person, the conversation will go on and on.

As an Australian living in China, there are periods of time where loneliness and isolation can overwhelm you.