Zamanla mektuplar daha uzun, daha düşünceli hale geldi, şiire, seyahate ve hayatın küçük nüanslarında anlam bulmaya olan ortak tutkularımızı keşfettik.

Ella ve Jessica, 15 yaşındayken Slowly üzerinden tanıştılar. Üç yıl boyunca mektuplaştıktan sonra, 18 yaşında 3.700 mil yolculuk ederek yüz yüze buluştular—şimdi ise 2026’daki bir sonraki buluşmalarını planlıyorlar.

Bu deneyimi meditasyon gibi bir şey olarak tanımlayabilirim: Anın içinde tamamen var oluyorum ve yazmaya devam ederken dünyayı unutuyorum.

The act of correspondence where you share a bit about yourself can make you feel a smidge vulnerable at first, but if you give it some time, it will pay off.

I felt incredibly lonely, and that's when Slowly stepped in.

To conclude, Slowly is a lifesaver. I don't know where my mental health would be without it.

Gerçek hayatta uygulamadaki kadar rahat konuştuk, alışveriş merkezinde dolaştık ve Dippin' Dots'ta dondurma yerken...

Bu, başkalarına ulaşmak için hevesimi kaybettirdi. Ta ki hiç beklemediğim bir anda İran’dan birinden bir mektup gelene kadar.

O dünyanın diğer ucunda ve kendimi çoğu insandan daha yakın hissediyorum.

Onun yumuşak, tatlı sesini hoş Farsça sözcüklerle birlikte dinlediğimde kalbim eridi.

We both decided to share our unabridged stories from the first moments we met on the app. I told my story from my point of view and Danny from his.