Je penvriendin tot leven zien komen, en haar transformeren in de vriendin waar je zoveel over hebt geleerd, is het meest sentimentele en onwerkelijke gevoel ooit.

We all want to find someone we can talk to. With that, we want to be the truest versions of ourselves.

Als journalist hou ik ervan om meer te leren over mensen en hoe zij het leven ervaren. Slowly heeft me echter in staat gesteld om verder te gaan dan ik had verwacht.

Deep down, I think everyone longs to find out what's beyond the confines of their own culture—the huge world at large.

Ik ben niet langer bang om door mensen afgewezen te worden, omdat ik weet dat er altijd iemand zal zijn die mij zal accepteren zoals ik ben, hoe erg mijn gebreken en onvolkomenheden ook zijn.

Ze luisteren naar mij, stellen me gerust en ik weet dat alles uiteindelijk goed komt.

Toen ik weer met mensen begon te interageren, merkte ik dat ik betere gesprekken kon voeren en op een dieper niveau met mensen kon verbinden.

My story through Slowly isn't a love story, at least not in a conventional way. It's more of a story about self-discovery.

Op mijn verjaardag dit jaar, schreef ze me zo'n lieve brief en maakte voor mij twee prachtige muzikale playlists waar ik letterlijk iedere dag naar luister.

Czułam się, jakbyśmy znali się od zawsze. Po tym spotkaniu pisaliśmy jeszcze więcej i częściej.

Dankzij de geweldige mensen die ik hier heb ontmoet, heb ik een Spotify-afspeellijst samengesteld met nummers uit meer dan 100 verschillende landen.

I felt incredibly lonely, and that's when Slowly stepped in.