Je penvriendin tot leven zien komen, en haar transformeren in de vriendin waar je zoveel over hebt geleerd, is het meest sentimentele en onwerkelijke gevoel ooit.

Als journalist hou ik ervan om meer te leren over mensen en hoe zij het leven ervaren. Slowly heeft me echter in staat gesteld om verder te gaan dan ik had verwacht.

By simply letting our personalities flow through our letters, we were able to convey to others who we are despite the distance.

Toen ik weer met mensen begon te interageren, merkte ik dat ik betere gesprekken kon voeren en op een dieper niveau met mensen kon verbinden.

Dankzij de geweldige mensen die ik hier heb ontmoet, heb ik een Spotify-afspeellijst samengesteld met nummers uit meer dan 100 verschillende landen.

We praatten net zo gemakkelijk in het echt als via de app, zwierven door het winkelcentrum en aten dessert bij Dippin’ Dots...

Ik was al verliefd op haar brieven voordat ik haar echte naam kende of voordat ik haar gezicht, een foto, had gezien; via haar brieven had ik gezien wat belangrijk is: haar ziel.

While we often feel annoyed or anxious when people take forever to reply to our texts, on Slowly, taking forever is the point.

Hij is 60 jaar ouder dan ik, en toch kunnen we nog steeds dingen vinden waar we het over eens zijn en die we kunnen delen.

Toen ik nog jong was, werd er autisme bij mij vastgesteld.

Our every letter was long as a short essay and very interesting...