Ze spraken over een wereld die onbekend voor me was, maar gaven me de sleutel en lieten me rondkijken.

We wisselen vaak verhalen uit over onze angsten en zorgen over het leven. Ik heb nooit geaarzeld om hem iets te vertellen.

Gil deed erg zijn best, nam veel tijd ondanks zijn werk en nam ons ook mee naar allerlei mooie plekken in zijn thuisstad Querétaro, waar we zonder hem waarschijnlijk nooit waren gekomen.

We zijn nooit alleen, omdat we allemaal met elkaar verbonden zijn.

Heb ik mensen gevonden die de manier waarop ik de wereld zie met hun woorden veranderen, me laten reizen zonder mijn plek te verlaten...

Dit unieke platform overstijgt grenzen en taalbarrières en brengt mensen met diverse achtergronden samen...

Het voelt alsof we oude vrienden zijn die elkaar hebben gemist en eindelijk herenigd zijn na een lange scheiding.

Ik ben haar dankbaar dat ze me het deel van Italië heeft laten zien dat je niet op foto’s kunt zien, het deel dat uit het hart komt.

Ik bid en hoop dat onze paden elkaar binnenkort weer kruisen, eerder dan later.

Leer nieuwe culturen en denkpatronen kennen en wees je ervan bewust dat je met je woorden levens kunt veranderen.

Ik besprak de voormalige Sovjet-Unie en de Orthodoxe Kerk met leraren uit Rusland, postkolonialisme en moderne architectuur met studenten en kunstenaars uit Afrika...

We brachten een aangename middag door in het centrum van Mexico-Stad, wandelend door Bellas Artes en naar een klassiek café in de Torre Latinoamericana. Een unieke ervaring.