Bir gazeteci olarak, insanları ve hayatı nasıl deneyimlediklerini daha iyi tanımayı seviyorum. Ancak Slowly, beklediğimden daha fazlasını deneyimlememi sağladı.

Cấp 1 tôi cũng có viết thư rồi. Nhưng chỉ viết thư theo đề bài để hoàn thành bài tập được giao, chứ không thực sự là một bức thư đúng nghĩa.

Derinlerde, herkesin kendi kültürlerinin sınırlarının ötesinde neler olduğunu keşfetmek istediğini düşünüyorum—büyük, geniş dünya.

Her şey "Saudações cara compatriota!" ("Merhaba sevgili vatandaş!") cümlesiyle başladı ve toplamda 103 mektup alışverişinde bulunduk.

Artık insanlar tarafından reddedilmekten korkmuyorum çünkü kusurlarım ve hatalarım ne kadar kötü olursa olsun beni olduğum gibi kabul edecek birilerinin her zaman olacağını biliyorum.

For the majority of my life, I felt isolated. I felt estranged from my peers at school and I even felt estranged from my family.

My friends and teachers call me an alien, because I like to do some crazy and weird things in school.

They listen to me vent, they reassure me and I know that eventually everything will be okay.

When my father was diagnosed with terminal cancer two years ago, it was my Slowly family who helped me through.

Ve bana söylediği en güzel şey, bir gün Korece bir mektup değiş tokuş edebileceğimiz günü sabırsızlıkla beklediği :)

İnsanlarla tekrar etkileşim kurmaya başladığımda, daha iyi konuşmalar yapabildiğimi ve insanlarla daha derin bir bağ kurabildiğimi fark ettim.

Maybe not all people are interested in this topic. But compared with the instant chats, writing here is more healing for my soul. I feel accepted in the decent way of talking.